Ο γιος του ιερέα…

Γιος ιερέα ο ένας εκ των κατηγορούμενων που επιτέθηκαν στον Γιάννη Μπουτάρη. «Ο γιος του ιερέα», θα μπορούσε άνετα να είναι...
τίτλος βιβλίου. Οτι η ζωή γράφει τα καλύτερα μυθιστορήματα, από κάτι τέτοια επιβεβαιώνεται. Ο γιος του ιερέα, πρωταγωνιστής μιας φασιστικής επίθεσης. Το τέκνο του εκπροσώπου της χριστιανικής αγάπης, καταλήγει να γίνεται εκπρόσωπος του μίσους και της ωμής βίας. Ναι, είναι μια ιστορία ζωής που έχει τα φόντα να γίνει μυθιστόρημα. Αλλά μη μας φαίνεται περίεργο, ο κόσμος είναι γεμάτος από τέτοιες ιστορίες.

Το παιδί του ιερέα λοιπόν, τραμπούκος ολκής. Ο οποίος στην απολογία του ζήτησε κλαίγοντας συγγνώμη απ’ τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης (ίσως θα έπρεπε να ζητήσει συγγνώμη κι ο ιερέας πατέρας απ’ το γιο του, γιατί προφανώς κάτι πήγε πολύ λάθος στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού του)

Και τον χτύπησε στο στομάχι γιατί εκεί, λέει, δεν κάνει ζημιά: «…από 6 χρόνων μέχρι τα 15 χρόνια έκανα γυμναστική τρέξιμο. Είναι συγκεκριμένα σημεία που μπορούσαν να κάνουν ζημιά. Τον χτύπησα στο στομάχι, δεν κάνει ζημιά στο στομάχι». Μα, τι καλοσύνη, αλήθεια. Τι τζέντλεμαν τραμπούκος είναι αυτός, να σε ξαπλώνει κάτω με τη μπουνιά του αλλά να το κάνει σε σημείο που ξέρει ότι δεν θα σου αφήσει κουσούρι.

Εκτός βέβαια, αν είσαι καρδιοπαθής και έχεις μπαλονάκι. Σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να σου αφήσει κουσούρι και ίσως να σε αφήσει και στον τόπο. Αλλά που να το ξέρει ο άνθρωπος ότι ο Μπουτάρης έχει τέτοιο πράγμα; Πώς να ξέρει τον ιατρικό φάκελο όσων του έρχεται στα καλά καθούμενα να βαρέσει;

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο της Λίλας Σταμπούλογλου, ΕΔΩ...