28.10.17

Εξήντα χρόνια από τον θάνατο του Νίκου Καζαντζάκη...

Σε έναν απολογισμό για τη ζωή και το έργο του Νίκου Καζαντζάκη (Ν.Κ.) δεν θα έπρεπε να είμαστε άκριτα διθυραμβικοί, ειδικά όταν ο χρόνος βοηθά όλους μας να...
βλέπουμε τα πράγματα πιο ψύχραιμα. Θα ξεκινήσω, λοιπόν, ξεχωρίζοντας μερικές από τις πιο βασικές κατηγορίες που αντιμετώπισε τόσο ο ίδιος ο συγγραφέας όσο και το έργο του, ειδικά όσο αυτός ζούσε. Κάτι τέτοιο θα συμβάλει στο να δούμε τόσο τις αλήθειες όσο και τις παρερμηνείες που συνοδεύουν αυτό το βαρύ όνομα και να διασαφηνίσουμε τελικά τι μένει στο κόσκινο του καιρού.
Μορφές και επιθέσεις

Κατ' αρχάς, ο Ν.Κ. κατηγορήθηκε για έλλειψη σεβασμού στη χριστιανική θρησκεία, για αθεΐα και για βέβηλη απόδοση του Χριστού και του κλήρου. Ειδικά «Ο τελευταίος πειρασμός» (1955) και η ταινία «The Last Temptation of Christ» (1988) του Μάρτιν Σκορσέζε, που στηρίχτηκε σ’ αυτόν, αποτέλεσαν κόκκινο πανί για το φανατικό χριστεπώνυμο πλήθος. Η Ιερά Σύνοδος, μάλιστα, ασχολήθηκε με το έργο, όπως και με τον «Καπετάν Μιχάλη» (1953), αλλά δεν αποφάσισε τον αφορισμό του λογοτέχνη, σε αντίθεση με τους Παλαιοημερολογίτες που προέβησαν σ’ αυτόν.

Ο Καζαντζάκης και οι γυναίκες της ζωής του  
Στο ίδιο μήκος κύματος, το συγκεκριμένο μυθιστόρημα ήταν η αφορμή για περαιτέρω κατηγορίες εναντίον του Ν.Κ., διότι -σύμφωνα με τους πολεμίους του- υποβαθμίζει την πατρίδα, διακρίνεται από έντονα διεθνιστικά χαρακτηριστικά και γελοιοποιεί τα κρητικά ήθη, έθιμα και νοοτροπία. Στον «Βίο και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» (1946), μάλιστα, δεν πέρασε απαρατήρητη η διεθνιστική ματιά, που απομακρύνεται από μια ρητή φιλοπατρία και απέχει από τα ελληνικά δεδομένα.

Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Γ. Ν. Περαντωνάκη από efsyn.gr πατήστε ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια: