«Βεβαίως ελλοχεύει ο κίνδυνος για νέα μνημόνια – πρόκειται για τον κίνδυνο που εκπροσωπεί η νεοφιλελεύθερη Ν.Δ. και ο Κ. Μητσοτάκης» επισημαίνει ο υπουργός Επικρατείας Χριστόφορος Βερναρδάκης.Εμφανίζεται βέβαιος ότι...
«στο “τέλος της ημέρας” θα έχουμε καταφέρει να μεταφέρουμε πολιτική και οικονομική δύναμη από το κράτος στην κοινωνία και από το κεφάλαιο στην εργασία» και απορρίπτει κάθετα κάθε σκέψη για πρόωρες εκλογές ή ανασχηματισμό.
Θεωρεί δε πως είναι αναγκαίο ένα «ευρύ πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο των δυνάμεων της εργασίας σε όλη την Ευρώπη».
• Εχει τεθεί ο στόχος μέχρι τις 22 Μαΐου να ολοκληρωθούν οι συζητήσεις για τη δεύτερη αξιολόγηση. Φοβάστε νέες καθυστερήσεις;
Μα δεν έχει πλέον νόημα οποιαδήποτε καθυστέρηση! Υπάρχει μια συμφωνία, είναι απολύτως οριοθετημένη, έχει ακυρωθεί από όλες τις πλευρές πλέον κάθε πρόσχημα καθυστέρησης.
• Η κυβέρνηση αποδέχτηκε μέτρα για τη διετία 2019-2020 που θα πλήξουν όλους τους πολίτες. Τα αντίμετρα θα είναι τέτοια ώστε να γείρει η πλάστιγγα υπέρ των ασθενέστερων στρωμάτων;
Κατ’ αρχήν πρέπει να θυμίσουμε ότι τα μέτρα αυτά θα εφαρμοστούν μόνον αν υπάρχει σαφής και δρομολογημένη συμφωνία για το ελληνικό χρέος. Επομένως, ναι, ρύθμιση του χρέους και αντίμετρα δημιουργούν συνθήκες εξόδου από την επιτροπεία και την οικονομική κρίση χωρίς περαιτέρω λιτότητα.
Αλλά και όλες οι πολιτικές που έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση να εφαρμόσει -και εφαρμόζει- στο πλαίσιο του λεγόμενου «παράλληλου προγράμματος» είναι πολιτικές ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους, των εργασιακών δικαιωμάτων και των χαμηλότερων κοινωνικών τάξεων.
Επομένως, είμαστε σίγουροι ότι στο «τέλος της ημέρας» θα έχουμε καταφέρει να μεταφέρουμε πολιτική και οικονομική δύναμη από το κράτος στην κοινωνία και από το κεφάλαιο στην εργασία.
• Τα δεδομένα δείχνουν ότι θα συμφωνηθούν μέτρα για το χρέος, αλλά και υψηλοί στόχοι για το πρωτογενές πλεόνασμα. Είναι βιώσιμη αυτή η πολιτική ή ελλοχεύει ο κίνδυνος για νέα μνημόνια, νέες επιτροπείες;
Βεβαίως ελλοχεύει ο κίνδυνος για νέα μνημόνια – πρόκειται για τον κίνδυνο που εκπροσωπεί η νεοφιλελεύθερη Ν.Δ. και ο Κ. Μητσοτάκης. Είναι το πρόγραμμα της ακραίας λιτότητας, της διάλυσης του κοινωνικού κράτους και της ανακατανομής πλούτου υπέρ των πλουσίων, που εκπροσωπούν στη χώρα η οικονομική ολιγαρχία και το σύστημα της διαπλοκής. Τα μνημόνια δεν είναι απλώς ένας εξωτερικός καταναγκασμός, είναι ο οδικός χάρτης του εγχώριου νεοφιλελευθερισμού.
• Βρίσκεστε στη θέση να συντονίζετε την πορεία του κυβερνητικού έργου. Ορισμένοι αποδίδουν κωλυσιεργίες στους υπουργούς, ο πρωθυπουργός ζήτησε να μην υπάρξουν καθυστερήσεις. Είναι μήπως αναγκαίος ένας ανασχηματισμός;
Αυτήν τη στιγμή σε καμία περίπτωση! Παρά τις πραγματικές καθυστερήσεις, όλα τα υπουργεία βρίσκονται σε έναν επαρκή βηματισμό. Και όπου υπάρχουν προβλήματα λειτουργίας ή συναρμοδιοτήτων αντιμετωπίζονται.
Ηδη, από τα υπουργεία έχει κατατεθεί ο προγραμματισμός δράσης του επόμενου πενταμήνου και από την άλλη εβδομάδα ο πρωθυπουργός θα αρχίσει να επισκέπτεται τα υπουργεία για μια επιτόπου αυτοψία και συνεργασία. Νομίζω ότι η κυβερνητική παραγωγικότητα το επόμενο διάστημα θα αυξηθεί κατακόρυφα και μέχρι τον Σεπτέμβριο τα αποτελέσματα θα είναι εντυπωσιακά.
• Εκλογές πότε θα γίνουν; Διακινείται το σενάριο ότι θα πραγματοποιηθούν εκλογές μετά το πέρας του προγράμματος, αλλά πριν από την εφαρμογή μειώσεων στις συντάξεις το 2019...
Εκλογές θα γίνουν στην ώρα τους. Η κυβέρνηση δεν συζητά καν το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών αυτήν τη στιγμή, όχι γιατί έτσι επιβάλλει ο συνήθης κλασικός πολιτικός λόγος, αλλά για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έχει ολοκληρώσει το βασικό πολιτικό της σχέδιο, που είναι να βγάλει την κοινωνία από την κρίση με όρθια τα κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα και να καταφέρει συντριπτικά πλήγματα στο σύστημα της «θεσμικής διαφθοράς» που διαπότισε τη δημοκρατία τις δύο τελευταίες δεκαετίες.
• Ο πρωθυπουργός έχει θέσει στόχο στις επόμενες εκλογές το δίλημμα να τεθεί στη βάση «πρόοδος ή συντήρηση», «Αριστερά ή Δεξιά». Πώς θα καταφέρετε κάτι τέτοιο, δεδομένου του ασφυκτικού μνημονιακού πλαισίου;
Επισήμανα λίγο πριν ότι το «μνημονιακό πλαίσιο» δεν είναι μόνο μια μορφή εξωτερικού καταναγκασμού για τη χώρα. Είναι ο οδικός χάρτης του νεοφιλελευθερισμού, δηλαδή η μεταφορά πλούτου και δύναμης από τους πολλούς στους λίγους. Είναι η απόλυτη έκφραση μιας ταξικής πολιτικής η οποία προβάλλεται από το εγχώριο σύστημα του κεφαλαίου και των κομμάτων που το εκπροσωπούν.
Για μας είναι αυτονόητο ότι η πολιτική πράξη πρέπει να ασκείται υπέρ της κοινωνικής πλειοψηφίας των λαϊκών τάξεων. Δεν αγνοούμε ότι το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούμαστε είναι ασφυκτικό.
Ομως, θα δώσουμε μέχρι τέλους τη μάχη για να επιστρέψουν τα πλεονάσματα στα χαμηλότερα στρώματα, να ανασυγκροτηθούν το δημόσιο σύστημα υγείας και η δημόσια παιδεία, να επανέλθουν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, να μειωθεί η ανεργία με δικαιώματα πλήρους απασχόλησης. Η αμφισβήτηση της κυριαρχίας των ισχυρών του πλούτου και της εξουσίας είναι ο σταθερός άξονας της κυβέρνησης.
• Οι εκλογές στη Γαλλία έδειξαν σημαντική ενίσχυση του Μελανσόν, αλλά και καταβαράθρωση του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Η κυβέρνηση επενδύει πανευρωπαϊκά στη σύμπραξη με τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους. Μήπως το σχέδιο αυτό είναι καταδικασμένο να αποτύχει;
Η κυβέρνηση, για την ακρίβεια, επενδύει σε μια σύμπραξη με όλες τις δυνάμεις που θέλουν να αντιπαρατεθούν στα μοντέλα της λιτότητας σε όλη την Ευρώπη. Είμαστε χαρούμενοι γιατί πράγματι αξιόλογες δυνάμεις της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας κινούνται πια σταθερά σε αυτήν τη λογική, όπως επίσης και η πλειοψηφία των Πράσινων και των οικολογικών κομμάτων.
Θέλω να επισημάνω ότι σε αυτήν την εξέλιξη έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο η ελληνική κυβέρνηση, που άνοιξε έναν σημαντικό δρόμο, έστω και μέσα από δυσάρεστες ήττες.
Προσβλέπουμε όμως και στην άνοδο των αριστερών ριζοσπαστικών δυνάμεων, κάτι που βλέπουμε να συντελείται στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Ισπανία, στην Ολλανδία, σχεδόν παντού. Κυρίως, προσβλέπουμε και ελπίζουμε σε μια ριζική ανασύνταξη των κοινωνικών και εργατικών κινημάτων.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε τη σημαντική συμβολή των ευρωπαϊκών και δη των γερμανικών εργατικών συνδικάτων στην επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων στην Ελλάδα από το 2018.
Το σχέδιο λοιπόν είναι απλό: ένα ευρύ πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο των δυνάμεων της εργασίας σε όλη την Ευρώπη, για να αλλάξουμε, βήμα βήμα, πόντο πόντο, την αρχιτεκτονική της λιτότητας...
Νίκος Σβέρκος, efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου