20.2.17

Δεν είναι μόνο δικαίωμά τους (να μιλούν οι καλλιτέχνες)...


...αλλά και υποχρέωσή τους

Την είχαν πέσει αρκετοί στη Ναταλί Χατζηαντωνίου όταν έγραψε μία αυστηρή κριτική, πολιτικής φύσεως, ενάντια στον...
Νίκο Πορτοκάλογλου προ διετίας. Πολιτική κριτική γιατί πολιτικό ήταν και το τραγούδι που κυκλοφόρησε τότε ο καλλιτέχνης.

Ο ίδιος το διευκρίνισε τότε, το κομμάτι του «Θα περάσει κι αυτό» ήταν το δικό του πολιτικό σχόλιο για όσα συνέβαιναν εκείνη την εποχή. Λογικό ήταν επομένως να του ασκηθεί κριτική. Έτσι είναι αυτά, ο καλλιτέχνης έχει το δικαίωμα της γνώμης του, μην σας πω και την υποχρέωση κιόλας, αλλά το ίδιο έχει και ο δημοσιογράφος. Προσωπικά διαφωνούσα με τη Ναταλί (στα της μουσικής) γιατί θεωρώ τον Νίκο Πορτοκάλογλου πολύ σπουδαίο τραγουδοποιό, είναι από τα σημαντικά ονόματα της σύγχρονης μουσικής μας ιστορίας, από τους Φατμέ έως και σήμερα (διαβάστε ΕΔΩ το επίμαχο κείμενο).

Τώρα ο Πορτοκάλογλου κατέθεσε ολόκληρο μανιφέστο υπέρ του καθηγητή Στάθη Καλύβα, κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του νέου βιβλίου του πανεπιστημιακού στο Public. Τώρα βέβαια τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα για τέτοιου είδους μανιφέστα. Θεωρώ αδιάφορα και συντηρητικά όσα είπε ο Πορτοκάλογλου (ΕΔΩ), ειδικά για έναν επιστήμονα όπως τον Στάθη Καλύβα που ξαναγράφει την ιστορία μέσα από τις δικές του ιδεολογικές εμμονές (ΕΔΩ). Αλλά θα τον ακούσω με προσοχή τον Πορτοκάλογλου διότι τον εκτιμώ. Όπως δεν θα ακούσω κάποιον με τον οποίο συμφωνώ σε διάφορα αλλά δεν εκτιμώ ως προσωπικότητα.

Αυτή ήταν και η διαφωνία (ας πούμε διαφωνία, τρόπος του λέγειν) που είχαμε το πρωί στο Twitter με τον Κώστα Ζουγρή. Άλλο οι απόψεις και το δικαίωμα των καλλιτεχνών να τις εκφράζουν ελεύθερα και άλλο η ρητορική μίσους του Notis Σφακιανάκη, ο ρατσιστικός και φασιστικός λόγος του. Εδώ υπάρχει ένα θέμα, νομίζω. Και είναι συν τοις άλλοις και παράταιρο (ΕΔΩ) να μπαίνει δίπλα στον Σαββόπουλο και τον Γιώργο Νταλάρα ο... Σφακιανάκης.



Διάλογος (κόσμιος) να γίνεται και παιχνίδι. Να βγαίνει ο Κωστής Μαραβέγιας να γράφει τραγουδάκι εναντίον του Τσίπρα, να βγαίνει από την άλλη και η Χάρις Αλεξίου και να δίνει συναυλία μαζί με τις καθαρίστριες. Τι ωραία που είναι και τα δύο, προσωπικά τα απολαμβάνω...

Είτε λοιπόν θα μας ενοχλούν (και οι δύο) ως πράξεις πολιτικής δήλωσης, είτε δεν θα μας ενοχλούν (καμία από τις δύο). Αν επιδοκιμάζουμε τη μία αλλά αποδοκιμάζουμε την άλλη (ως πράξεις, επαναλαμβάνω), αναλόγως της ιδεολογίας μας, sorry, αλλά υπάρχει ένα ζήτημα δημοκρατίας μέσα μας. Και καλό είναι να το κοιτάξουμε λίγο...

e-tetradio.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: