Τάσος Παππάς
Συνεχίζεται αμείωτη η αγωνία των ισχυρών αυτού του κόσμου για το μέγεθος της ανισότητας. Φωνάζουν, σκούζουν, προειδοποιούν για...
τους κινδύνους που έρχονται, αλλά αποφεύγουν να κάνουν το αυτονόητο: να ρίξουν μια, φευγαλέα έστω, ματιά στους καθρέφτες τους.
Θα ανακαλύψουν τους φυσικούς αυτουργούς του μαζικού εγκλήματος. Μετά την οργή που κατέθεσαν οι πλούσιοι στο Νταβός για το μεγάλο χάσμα που παρατηρείται μεταξύ πλουσίων και φτωχών -ήταν σε τόσο μεγάλες ποσότητες η οργή τους που πλημμύρισαν τα μονοπάτια, τα σοκάκια, οι δρόμοι και οι πίστες σκι της όμορφης ελβετικής πόλης- ήρθε η σειρά της επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ.
Ξέρετε, αυτής της κυρίας που όταν ήταν υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας έκανε κάποιες σκανδαλώδεις ρυθμίσεις μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ υπέρ του Μπερνάρ Ταπί, καταδικάστηκε για τις πράξεις της, αλλά δεν φυλακίστηκε γιατί της χρεώθηκε μόνον αμέλεια από την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη της χώρας της.
Τι νομίζατε, μόνο στην Ελλάδα η Δικαιοσύνη κλείνει το -υποτίθεται τυφλό- ματάκι της στους δυνατούς, το ίδιο κάνουν και στη χώρα-μήτρα των επαναστάσεων. Γιατί όμως εμφανίζεται θορυβημένη η κ. Λαγκάρντ;
Γιατί, όπως λέει, απειλείται η μεσαία τάξη, δηλαδή εκείνα τα στρώματα που στις σύγχρονες κοινωνίες βρίσκονται ανάμεσα στους λίγους κατέχοντες και στους πολλούς φτωχούς (χαμηλόμισθοι, άνεργοι, πρεκαριάτο κ.λπ.) και λειτουργούν σαν το αμορτισέρ απορροφώντας τους κραδασμούς και κρατώντας το σύστημα σε ασταθή ισορροπία.
Eκανε έκκληση, λοιπόν, η Μητέρα Τερέζα του Ταμείου για επείγουσα δράση προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση της μεσαίας τάξης. Διαφορετικά, σημείωσε, θα τροφοδοτηθεί ο λαϊκισμός, ο οποίος κινείται με αυξητικούς ρυθμούς.
Ηρθε η ώρα, συμπλήρωσε, για τις κατάλληλες πολιτικές που θα βοηθήσουν την ανάπτυξη και τους πολίτες και για τη δημιουργία ισχυρότερων μηχανισμών αναδιανομής του πλούτου. Αναρωτιέμαι σε ποιον απευθύνει τις εκκλήσεις της. Στις κοινωνίες;
Μάλλον όχι, αλλά ποτέ δεν ξέρεις με τους φωστήρες της οικονομικής σκέψης που διαπρέπουν στο άθλημα της μετάθεσης ευθυνών. Στις κυβερνήσεις; Μα, το Ταμείο δεν είναι αυτό που επιμένει σε συνετή διαχείριση, μ’ άλλα λόγια σε μείωση των δημοσίων δαπανών και προσαρμογή προς τα κάτω των μισθών και των συντάξεων ώστε να επιστρέψουν οι οικονομίες στον ενάρετο κύκλο της ανάπτυξης;
Αυτό δεν ζητάει από την Ελλάδα, η μεσαία τάξη της οποίας είναι πια μαγική εικόνα; Μήπως απευθύνεται στη διοίκηση της ευρωζώνης;
Ας το πει κατευθείαν στον κ. Σόιμπλε, ο οποίος αρνείται επιμόνως κάθε χαλάρωση στη δημοσιονομική πολιτική με το επιχείρημα ότι θα ξεσαλώσουν οι τεμπέληδες Νότιοι. Μήπως το κάνει για να σώσει την ψυχή της; Μήπως, σε τελική ανάλυση, μας δουλεύει ψιλό γαζί; Κλίνω προς την τελευταία εκδοχή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου