Η είδηση περί της επικείμενης απορρόφησης της Δράσης από τη Νέα Δημοκρατία, δεν είχε τον χώρο που, θεωρητικά, θα της αναλογούσε στη χθεσινή καθημερινότητα της ειδησεογραφίας.
Απ’ τη μια η...
συζήτηση στη Βουλή, απ’ την άλλη οι εξελίξεις στο Συγκρότημα Λαμπράκη, αλλά και μια σειρά από πολύ πιο σημαντικά ζητήματα για τη ζωή μας, δεν επέτρεψαν να ανοίξει ουσιαστική συζήτηση για την πολιτική μεταγραφή του κόμματος που δημιούργησε ο Στέφανος Μάνος, από το Ποτάμι, με το οποίο συνεργάστηκε στις προηγούμενες εκλογές, στη Νέα Δημοκρατία.
Ίσως μεταξύ άλλων επειδή, εμβληματικά στελέχη της Δράσης, όπως ο Θόδωρος Σκυλακάκης και η Μιράντα Ξαφά έχουν… πιάσει στασίδι (πολιτικά) στη εξώπορτα του Κυριάκου Μητσοτάκη εδώ και έναν χρόνο, από την επομένη της εκλογής του στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Μια εκλογή για την οποια βοήθησαν και τα στελέχη της Δράσης, πολλά εκ των οποίων… ανοιχτά με την ψήφο τους στην εσωκομματική κάλπη της ΝΔ, αξιοποιώντας την πρόνοια να ψηφίζουν οι λεγόμενοι “περαστικοί”.
Η συμπόρευση λοιπόν της ομάδας Μάνου-Σκυλακάκη-Ξαφά με τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, κάθε άλλο παρά έκπληξη προκαλεί. Το μεγάλο ωστόσο ερώτημα είναι αν προσθέτει ή αφαιρεί. Αν συμβάλλει στην προσπάθεια του σημερινού προέδρου της Νέας Δημοκρατίας να διαδεχθεί τον Αλέξη Τσίπρα στην πρωθυπουργία, ή αν λειτουργεί ανασχετικά προς την κατεύθυνση αυτή.
Είναι προφανές ότι το ερώτημα θα απαντηθεί, μεταξύ άλλων, στη… νεκροψία της κάλπης. Υπάρχουν ισχυρά επιχειρήματα υπέρ και των δυο απόψεων.
Τα στελέχη της Δράσης είναι άνθρωποι της οικονομίας και της αγοράς. Επομένως, διαθέτουν άλλη νοοτροπία, περισσότερο τεχνοκρατική, και την ίδια στιγμή διαθέτουν πρόσβαση στους οικονομικά ισχυρούς της χώρας, κάτι που χρειάζεται κάθε κυβέρνηση.
Απ’ την άλλη, ακριβώς λόγω των παραπάνω στοιχείων, τα στελέχη της Δράσης είναι “τοξικά”. Δεν προσθέτουν στο κοινωνικό προφίλ που χρειάζεται η Νέα Δημοκρατία, αλλά μάλλον δίνουν επιχειρήματα στους αντιπάλους για “αντιλαϊκό ελιτισμό”.
Στην πραγματικότητα, ένα μεγάλο κόμμα εξουσίας όπως είναι η Νέα Δημοκρατία, πρέπει να ενσωματώνει τάσεις και δυνάμεις που της είναι αναγκαίες για να καταλάβει την εξουσία.
Υπάρχουν ωστόσο και οι… εναλλακτικές στρατηγικές. Που αποφεύγουν τέτοιου είδους ταυτίσεις. Ειδικά όταν η τοξικότητά τους είναι κατά πολύ μεγαλύτερη της όποιας εκλογικής, και κυρίως μετεκλογικής, χρησιμότητάς τους...
ysterografa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου