Είναι αλήθεια –και το παραδέχονται κάποια στελέχη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ)– ότι ο κ. Ντράγκι ήθελε να εκπλήξει τις αγορές ανακοινώνοντας μέτρα που...
σαφώς αυτές δεν περίμεναν. Και ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι η ΕΚΤ πρέπει να αποδεικνύει, όποτε αυτό είναι αναγκαίο, ότι είναι έτοιμη αλλά και μπορεί να κάνει "ό,τι και αν χρειαστεί".
Έτσι, πέρα από τις αναμενόμενες παρεμβάσεις στα επιτόκια, έριξε το βάρος της στη δημιουργία καινούργιου χρήματος και δη χρήματος που απευθύνεται αυτήν τη φορά κατευθείαν στις επιχειρήσεις: εισήγαγε την αγορά εταιρικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και αύξησε αυτό το πρόγραμμα με αγορές κατά 20 δισ. ευρώ μηνιαίως σε σχέση με το προηγούμενο (80 δισ. αγορές έναντι 60 δισ. ευρώ μέχρι τώρα).
Αλλά έκανε και κάτι άλλο που είναι πολύ πιθανό να αποδειχθεί πιο αποτελεσματικό: ανακοίνωσε ένα τετραπλό πρόγραμμα δανεισμού τραπεζών τετραετούς διάρκειας (TLTROs) με την προϋπόθεση ότι τα δάνεια αυτά θα διατεθούν σε επιχειρήσεις και ιδιώτες. Και το εκπληκτικό εδώ είναι ότι για να πάρουν τα δάνεια αυτά οι τράπεζες θα πρέπει να πληρώνονται το επιτόκιο (0,4%) από την ΕΚΤ και όχι να το πληρώνουν στην ΕΚΤ. Δηλαδή ένα πρόγραμμα που θα πληρώνει επιτόκιο στις τράπεζες για να πάρουν δάνεια!
Αν όλα αυτά δεν είναι το μεγαλύτερο μεταπολεμικό "τύπωμα" χρήματος από την ΕΚΤ, τότε τι είναι;...
Όμως η αλήθεια πίσω από την κίνηση αυτή του κ. Draghi δεν είναι μόνο αυτό.
Στο Συμβούλιο της ΕΚΤ, παρά τις επιμέρους διαφορές –και υπάρχουν πραγματικά τέτοιες–, υπάρχει η συνεκτίμηση ότι τόσο η Ευρωζώνη όσο και η παγκόσμια οικονομία εισέρχονται σε μια περίοδο οικονομικής επιβράδυνσης, κάτι που ο τέως υπ. Οικονομικών των ΗΠΑ Larry Summers έχει περιγράψει στο πρόσφατο παρελθόν (όχι πρώτος αυτός) σαν "χρόνια στασιμότητα".
Τα στοιχεία που επιβεβαιώνουν αυτή την εκτίμηση υπάρχουν στην ΕΚΤ και θα καταγράφονται επίσης στην εαρινή έκθεση του ΔΝΤ, η οποία πρόκειται να κοινοποιηθεί τον Απρίλιο.
Τα στοιχεία αυτά δεν είναι… καλά νέα. Για κανέναν, ούτε για την Ευρωζώνη. Και η Ευρωζώνη δεν έχει σαν νόμισμα το δολάριο για να μπορεί να διαχειρισθεί προς όφελός της αυτή την κατάσταση.
Η Ευρωζώνη ήταν έτοιμη να μπει σ’ αυτή την κατάσταση με πολλά μέτωπα ανοικτά, μεγάλες εσωτερικές ανισορροπίες, τρομερές ανισότητες στα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών και την κρίση του χρέους ανοικτή σε συνθήκες που λίγο απέχουν από την παγίδα του αποπληθωρισμού. Και κυρίως την ισχυρότερη οικονομία της, τη γερμανική, να είναι εν δυνάμει η αχίλλειος πτέρνα της, καθώς είναι η οικονομία με το μεγαλύτερο πλεονασματικό εξωτερικό (της Ευρωζώνης) ισοζύγιο.
Η "ζημία", με άλλα λόγια, που έρχεται θα χτυπήσει περισσότερο τις οικονομίες με τη μεγαλύτερη εξάρτηση από τις εκτός Ευρωζώνης συναλλαγές. Μπροστά σ’ αυτή την οικονομικά αχαρτογράφητη κατάσταση ο πρόεδρος της ΕΚΤ, και με την ουσιαστική για τους λόγους αυτούς υποστήριξη της Bundesbank, ανεξάρτητα από τις "γκρίνιες" και την περιρρέουσα φημολογία για τις διαφορές Draghi-Weidmann, αποφάσισε να "ρίξει" με ό,τι είχε στη διάθεσή του προκειμένου να πείσει τις αγορές ότι "η ΕΚΤ είναι έτοιμη για όλα και ό,τι χρειασθεί…".
Μένει να αποδειχθεί όμως μετά τον Απρίλιο το πόσο έπεισε τις αγορές γι’ αυτό.
Προς το παρόν όλοι είναι ευτυχείς που το ελικόπτερο "έβρεξε" τζάμπα χρήμα.
capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου