Aσθενείς, στριμωγμένοι στην αίθουσα αναμονής, περιμένουν να ακούσουν τον σεκιουριτά να φωνάξει το νούμερό τους -κάποια στιγμή, μετά από μισή, μία, μιάμιση ή και περισσότερες ώρες- για να προωθηθούν στη διαλογή, που θα τους κατευθύνει στο κατάλληλο...για το πρόβλημά τους, τμήμα. Εκεί απ’ έξω, στον διάδρομο, θα περιμένουν και πάλι με τις ώρες να έρθει η σειρά τους.
Στις αναμονές, οι ασθενείς εξαντλούνται, προκαλώντας ανάμεικτα συναισθήματα στους συνοδούς τους, που τη μια στιγμή τούς δίνουν κουράγιο, την άλλη απευθύνονται με απόγνωση, ανυπομονησία, αλλά ακόμα και εκνευρισμό ή επιθετικότητα στους εργαζόμενους του νοσοκομείου, για να ξαναβρούν λίγο αργότερα το χιούμορ τους, να διακωμωδήσουν την κατάσταση ή να πιάσουν κουβέντα με τον συμπάσχοντα διπλανό τους.
Μέσα στα τμήματα, οι αεικίνητοι πρωταγωνιστές, γιατροί και νοσηλευτές, δίνουν στον επισκέπτη την εντύπωση ότι διαθέτουν υπεράνθρωπες ικανότητες, αφού εξυπηρετούν τους πάντες σχεδόν ταυτόχρονα.
Το χαμόγελο και το χιούμορ, το οποίο προσπαθούν να κρατούν μέχρι το τέλος κάθε ημέρας δουλειάς, υπερκαλύπτουν τα εμφανή σημάδια κόπωσης που εντοπίζονται ακόμα και στους νεότερους.
Πρόκειται για εικόνες από την εφημερία του γίγαντα του Εθνικού Συστήματος Υγείας, του «Ευαγγελισμού».
Ενας γίγαντας που είναι εγκαταλειμμένος από το κράτος, αλλά κρατιέται όρθιος και δυνατός χάρη στο ανθρώπινο δυναμικό του.
Προσέλευση
Ασθενοφόρα στην είσοδο του Ευαγγελισμού
Την πύλη του πιο φημισμένου νοσοκομείου της χώρας, με τα 950 κρεβάτια που απλώνονται σε 10 ορόφους, περνούν μισό εκατομμύριο ασθενείς τον χρόνο.
Απ’ αυτούς, οι 60.000 νοσηλεύονται, ενώ από τα τακτικά και τα επείγοντα περνούν περίπου 250.000.
Σε αυτούς, προστίθενται και οι ασθενείς που καταφεύγουν στο νοσοκομείο, μη έχοντας πού αλλού να πάνε -σημάδι των καιρών. Το πέρασμά τους από το νοσοκομείο δεν καταγράφεται πουθενά.
«Την τελευταία τριετία φτάνουν στο νοσοκομείο άνθρωποι σε απόγνωση, ζητώντας βοήθεια για κάτι απλό, όπως είναι μια συνταγογράφηση ή και πιο εξειδικευμένο, όπως είναι μια εξέταση κάθε είδους, ιατρική, διαγνωστική, μικροβιολογική», λέει ο Ηλίας Σιώρας, καρδιολόγος, πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων του νοσοκομείου.
«Την τελευταία τριετία φτάνουν στο νοσοκομείο άνθρωποι σε απόγνωση, ζητώντας βοήθεια για κάτι απλό, όπως είναι μια συνταγογράφηση ή και πιο εξειδικευμένο, όπως είναι μια εξέταση κάθε είδους, ιατρική, διαγνωστική, μικροβιολογική», λέει ο Ηλίας Σιώρας, καρδιολόγος, πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων του νοσοκομείου.
Μιλά για ασθενείς απελπισμένους, που δεν έχουν πια την πρωτοβάθμια δομή υγείας ν’ απευθυνθούν ή τα χρήματα για να πάνε στον ιδιωτικό τομέα ή επειδή το ραντεβού που τους δίνει το νοσοκομείο είναι πολύ μακρινό.
«Ερχονται και παρακαλάνε. Και φυσικά, κάθε φορά το προσωπικό κάνει ό,τι μπορεί για να τους περιθάλψει», προσθέτει.
«Ενα bypass έξω κοστίζει 10.000 ευρώ. Πού θα βρει ο κόσμος τα χρήματα; Η αναμονή εδώ είναι 4 μήνες», λέει η η Κάτια Μεγάλου, μια 35χρονη ειδικευόμενη γιατρός που φέτος τελειώνει την ειδικότητά της και -όπως λέει- είναι αναγκασμένη να φύγει από το νοσοκομείο.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο, ΕΔΩ
πηγη efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου