Οι γραμμές αυτές απευθύνονται, πρώτα, σ’ αυτούς που δάκρυσαν από χαρά το βράδυ της 25ης Ιανουαρίου και από συγκίνηση την επομένη, για το προσκύνημα στο Σκοπευτήριο. Σ’ αυτούς που...
έλπισαν εκείνες τις πρώτες αισιόδοξες μέρες του Φεβρουαρίου ότι θα γίνουν λίγα βήματα μπροστά. Οτι η αριστερή κυβέρνηση θα τον ξορκίσει επιτέλους τον Φλεβάρη τον μήνα τον πικρό, που ξυπνά μαύρες μνήμες και φαντάσματα εξήντα χρόνια τώρα από τον Φλεβάρη του ‘45.
Δεν κράτησε πολύ όμως η ελπίδα. Με τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου του 2015 η ιστορία της Αριστεράς σημαδεύτηκε ξανά από το αποτύπωμα του πικρού Φλεβάρη. «Πρέπει να λέμε την αλήθεια...», μάθαμε από τους ποιητές μας. Να λέμε σκοτάδι το σκοτάδι, να λέμε λύκους τους λύκους. Οχι εταίρους. Ο Γιούνκερ, ο εκπρόσωπος των λύκων τοκογλύφων, χλεύασε τον ελληνικό λαό με όλον τον κυνισμό του νεοαποικιοκράτη: «Είναι υψηλό το επίπεδο διαβίωσης των μισθωτών και συνταξιούχων στην Ελλάδα», είπε. Αυτή είναι η λογική των μνημονίων: μισθοί και συντάξεις Βαλκανίων.
Σε αυτή τη λογική υποτάχθηκε η κυβέρνηση στις 20 Φεβρουαρίου. Κάτω από τις τρομακτικές πιέσεις των ξένων και των εγχώριων γκάνγκστερ, δέχτηκε τη μνημονιακή θηλιά στον λαιμό και από τότε οι οικονομικοί δολοφόνοι τη σφίγγουν μέχρι την ασφυξία. Μέχρι να ενσωματώσουν πλήρως την κυβέρνηση στη μνημονιακή στρατηγική της λιτότητας, μέχρι να την εξοντώσουν, να την ταπεινώσουν τελείως, να την κάνουν αρνητικό παράδειγμα.
Διαβάστε αναλυτικά την παρέμβαση του Δημήτρη Κουφοντίνα από τις φυλακές Δομοκού όπου κρατείται στη σελίδα 77 της «Εφημερίδας των Συντακτών - Σαββατοκύριακο» που κυκλοφορεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου