Σήμερα 7 Ιουνίου η γείτων και φίλη Τουρκία έχει βουλευτικές εκλογές. Για πολλούς αναλυτές, κυρίως Τούρκους, οι εκλογές αυτές θεωρούνται καθοριστικές για το μέλλον της χώρας. Αυτό σημαίνει ότι το αποτέλεσμά τους θα είναι καθοριστικό και για το μέλλον της Ελλάδας ως...
χώρας άμεσα επηρεαζόμενης από τις τύχες της γείτονος.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο ψηλός, πάντα θυμωμένος κύριος, όπως τον αποκαλεί ένας γνωστός Τούρκος δημοσιογράφος, ή Σουλτάνος, όπως τον αποκαλούν «φίλοι» και εχθροί, δεν είναι πια πρωθυπουργός. Εχει παραδώσει τη θέση του στον πολύ γνωστό μας Νταβούτογλου και βρίσκεται στην προεδρία. Και από εδώ αρχίζει το καινούργιο πολιτικό παιχνίδι στην Τουρκία.
Ο Ερντογάν δεν παρέδωσε την πρωθυπουργία για να πάρει τη θέση ενός προέδρου με διακοσμητικά καθήκοντα. Είναι ένας πολιτικός, ο οποίος έχει και τη θέληση και το πάθος να ηγηθεί της Τουρκίας για πολλά χρόνια ακόμη. Και όχι μόνον. Εχει το όραμα και την προσδοκία να ηγηθεί και της περιοχής και ίσως μεγάλου μέρους του μουσουλμανικού κόσμου.
Μια νίκη του Κόμματος της Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης με ποσοστό 49%, που είχε στις εκλογές του 2011, θα επέτρεπε στον Ερντογάν να περάσει το πολυπόθητο άρθρο για αλλαγή στο τουρκικό Σύνταγμα και να μετατρέψει τη χώρα από κοινοβουλευτική σε προεδρική. Αυτό το όνειρο του Ερντογάν είναι ο εφιάλτης των αντιπάλων του.
Το Κεμαλικό Κόμμα, το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, με 26% των ψήφων θα δεχτεί άλλη μία συντριβή η οποία θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για την ηγεσία και ιδεολογία του κόμματος. Το τρίτο κόμμα των εθνικιστών, Κόμμα της Εθνικιστικής Κίνησης του Μπαχτσελί, με 16% των ψήφων θα βρεθεί πάλι σε θέση άμυνας στο πιο σημαντικό ζήτημα των εθνικιστών, το κουρδικό, καθώς και σε ζητήματα πολιτικής σε σχέση με το Ισλάμ.
Το τέταρτο κόμμα που διεκδικεί την ψήφο των Τούρκων είναι το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα, δηλαδή το κουρδικό κόμμα το οποίο κατεβαίνει για πρώτη φορά στις εκλογές. Το τουρκικό Σύνταγμα επιτρέπει την είσοδο στο Κοινοβούλιο μόνο σε κόμματα τα οποία πήραν το 10% των ψήφων. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως το ΛΔΚ βρίσκεται πολύ κοντά σε αυτό. Αν το περάσει θα πάρει 30 βουλευτές και θα στερήσει από το ΚΔΑ τη δυνατότητα να περάσει τη συνταγματική αναθεώρηση για προεδρικό σύστημα.
Το ΛΔΚ εκπροσωπεί το ΡΚΚ και το κουρδικό κίνημα αλλά ταυτόχρονα προσπαθεί να πάρει ψήφους από την Αριστερά και από κοσμικούς κύκλους, οι οποίοι φοβούνται την άνοδο του Ερντογάν σε θέση απολυταρχικού ηγέτη με τις ισλαμικές καταβολές του.
Η πολιτική του ΛΔΚ αν πετύχει θα αλλάξει την πολιτική κουλτούρα της Τουρκίας προς μια πιο ουσιαστικά δημοκρατική διακυβέρνηση. Τα τελευταία χρόνια η απόλυτη κυριαρχία του Ερντογάν έχει διαβρώσει και μειώσει το επίπεδο δημοκρατίας με τρόπους οι οποίοι μιμούνται αυτούς των Σαντάμ, Καντάφι, Πούτιν. Ο Marc Champion στο Bloomberg παρουσιάζει τον όρο ταγιπισμός αναφερόμενος στο ύφος και το ήθος διακυβέρνησης του Ερντογάν. Σε περίπτωση προεδρικής διακυβέρνησης ο Ερντογάν θα αφήσει τη σφραγίδα του στην πολιτική ζωή της Τουρκίας όπως ο Κεμάλ με τον κεμαλισμό.
Το καινούργιο Σύνταγμα είναι, όπως διατείνεται ο Ερντογάν, το επιστέγασμα των δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων. Αυτό θα ήταν πολύ θετικό αν δεν υπήρχε ένα μακρύ ιστορικό πράξεων και λόγων του, το οποίο δεν προδιαθέτει θετικά για μια εμβάθυνση της δημοκρατίας αλλά αντίθετα για εγκαθίδρυση ενός προσωποπαγούς καθεστώτος.
Ο ίδιος αποκαλεί τους διαδηλωτές τρομοκράτες, επιτρέπει πραγματικά πυρά εναντίον τους, λέει πως το ΛΔΚ έχει βαμμένα τα χέρια του με αίμα και απολύει τους εισαγγελείς που ενεργούσαν προανάκριση για τα οικονομικά σκάνδαλα του κόμματός του και της οικογένειάς του. Η Τουρκία έχει περισσότερους φυλακισμένους δημοσιογράφους από ό,τι η Κίνα και ο Σουλτάνος απειλεί κάθε επικριτικό Μέσο με εξόντωση. Η φαντασίωσή του για την επαναφορά στο πολιτικό προσκήνιο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας επί των Αράβων και των βαλκανικών λαών είναι μια προσπάθεια εκπεφρασμένη με κάθε τρόπο για μια ολόκληρη δεκαετία.
Εάν το ΚΔΑ πετύχει τους στόχους του και ο Ερντογάν γίνει πρόεδρος με απόλυτες εξουσίες, τότε οι σχέσεις μας θα βρεθούν στην απόλυτη δικαιοδοσία ενός ανθρώπου που αρέσκεται να θεωρεί τον εαυτό του Κεμάλ με διεθνή ακτινοβολία και επιρροή ο οποίος κυβερνά ένα μεγάλο και δυνατό έθνος το οποίο έχει να παίξει ιστορικό ρόλο στη σύγχρονη ιστορία.
Χώρες όπως η Ελλάδα γι’ αυτόν αποτελούν το παράδειγμα της αποτυχίας και έχουν την ανάγκη να βρεθούν κάτω από τη μεγάθυμη επικυριαρχία του ισχυρού έθνους και παλαιού προστάτη της περιοχής!
Νικόλαος Α. Μπινιάρης (συγγραφέας)
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου