συμφωνία που προτείνουν οι δανειστές. Τι νομίζουν ότι πρέπει να κάνει η κυβέρνηση;
Να αποδεχθεί το πακέτο; Να το απορρίψει ως απαράδεκτο; Να συνεχίσει τη διαπραγμάτευση, μπας και πετύχει καλύτερους όρους;
Ο Α. Σαμαράς προτείνει το νεφελώδες σχήμα της μεγάλης εθνικής συνεννόησης. Τι πάει να πει αυτό; Προφανώς κυβέρνηση εθνικής ενότητας, που θα κληθεί να εφαρμόσει την επονείδιστη συμφωνία. Ξορκίζει βεβαίως τις κάλπες.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ λέει κάτι ακατάληπτα περί κρίσης νομιμοποίησης της χώρας, αλλά παραδόξως δεν ζητάει εκλογές. Κι αυτός, φαντάζομαι, δεν θα έλεγε όχι σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, στην οποία το κόμμα του, ενδεχομένως και ο ίδιος, θα σπεύσουν να συμμετάσχουν χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Ο Σ. Θεοδωράκης είναι εσκεμμένα γριφώδης: σταθερά υπέρ μιας άλλης κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή και εναντίον των εκλογών, κάλεσε τον Τσίπρα να τολμήσει να συγκρουστεί με τον κακό εαυτό του κόμματος του, να πάει σε ωφέλιμη για τη χώρα συμφωνία, χωρίς να μας λέει ποια στοιχεία πρέπει να έχει η συμφωνία για να χαρακτηρισθεί ωφέλιμη και την ίδια στιγμή επισημαίνει ότι η λύση δεν βρίσκεται στις συνταγές λιτότητας των συντηρητικών κύκλων της Ευρώπης.
Η κάθε αντιπολίτευση έχει το προνόμιο να λέει ό,τι θέλει εκ του ασφαλούς και να τάζει λαγούς με πετραχήλια, χωρίς να έχει ούτε τους λαγούς ούτε τα πετραχήλια και όταν γίνεται κυβέρνηση μπορεί να υπαναχωρήσει επιστρατεύοντας το επιχείρημα περί καμένης γης που παρέλαβε από τους προηγούμενους ή τα νέα δεδομένα που προέκυψαν εκ των υστέρων. Από τον κανόνα αυτόν δεν ξέφυγε ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά όμως γίνονται ανεκτά σε κανονικές συνθήκες. Σήμερα οι συνθήκες δεν είναι ομαλές και απαιτείται οι πολιτικές δυνάμεις να πάρουν καθαρή θέση...
Τάσος Παππάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου