Αν ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά είχε καταστήσει σαφές ότι το ομολογουμένως συνεκτικό και αριστερό πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης (του Σεπτεμβρίου 2014) αποτελούσε πλαίσιο ρεαλιστικής και...
διαφορετικής βάσης συζήτησης -και όχι «κόκκινη γραμμή»- προς μια κοινωνικά δίκαιη και βιώσιμη συμφωνία με την τρόϊκα (εξωτερικού και εσωτερικού), σήμερα θα ήταν τα πράγματα καλύτερα για την κυβέρνηση Τσίπρα.
Τώρα, όπως όλοι καταλαβαίνουμε, έχει να διαχειριστεί τον ρεβανσισμό και την επικοινωνιακή καταιγίδα της άγριας δεξιάς αντιπολίτευσης της «κατσαρόλας», το διαρκές πετροβόλημα, εκ του ασφαλούς, του ΚΚΕ και των λοιπών εξ αριστερών δυνάμεων και συνιστωσών, αλλά κυρίως την ίδια του την -άγνωστο πόσο- απογοητευμένη κομματική και εκλογική βάση.
Το μόνο που μένει στην κυβέρνηση είναι να σχεδιάσει τις επόμενες κινήσεις της για την αναδιανομή εισοδημάτων και την ανακατανομή φορολογικών βαρών, μαζί με την άμεση αντιμετώπιση της διαφθοράς και τον πόλεμο κατά της γενικευμένης παροικονομίας και «μαύρης αγοράς» εργασίας προς ένα νέο εναλλακτικό αναπτυξιακό μοντέλο που θα δίνει δουλειές, αξιοπρέπεια και εθνικό πλούτο με σεβασμό στη φύση και στους ανθρώπους.
Αν τελικά επιτευχθεί συμφωνία και δεν έχουμε κι άλλες προκλητικές απαιτήσεις των Θεσμών, πρέπει όλοι να συμφωνήσουμε ότι τουλάχιστον πέρνουμε μια βαθιά ανάσα: εξασφαλίζεται η άμεση χρηματοδότηση του ελληνικού κράτους (για να πληρώνονται χωρίς άγχος και θηλιές στο λαιμό οι δόσεις του χρέους προς τους δανειστές, αλλά και οι συντάξεις και οι μισθοί), ομαλοποιείται η λειτουργία (με παροχή ρευστότητας) του τραπεζικού συστήματος, χωρίς την καθημερινή απειλή bank run και του ενδεχόμενου ελέγχου της κίνησης κεφαλαίων και παραμένει ζωντανή η ελπίδα φιλολαϊκών και δημοκρατικών νομοθετικών και άλλων πολιτικών πρωτοβουλιών -με πρώτη την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
Ηδη πριν ακόμα διαβάσει κανείς το οριστικό κείμενο και τα παραρτήματα της συμφωνίας, η δεξιά αντιπολίτευση ξεκίνησε την καζούρα και τα πολιτικάντικα ψεματάκια: Αλλα λέγατε, άλλα υπογράφετε και αυτά που υπογράφετε είναι (δήθεν) χειρότερα από τα δικά μας...
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Δημήτρη Τρίμη πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου