...στην περίπτωση Grexit...
Αρνητικές επιπτώσεις από ένα Grexit προβλέπει ο Αμερικανός οικονομολόγος, Τζόζεφ Στίγκλιτς, σε συνέντευξή του στην ιταλική εφημερίδα «Λα Ρεπούμπλικα», ο οποίος αναφέρθηκε και στην...
στάση των ευρωπαϊκών χωρών.
Σε ό,τι αφορά ενδεχόμενη ελληνική έξοδο από το ευρώ, ο Αμερικανός οικονομολόγος, έκανε λόγο για τρομακτικό επίπεδο ασυνειδησίας, κυρίως στη Γερμανία.
«Το επίπεδο ασυνειδησίας που έχει διαδοθεί, κυρίως στη Γερμανία, είναι τρομακτικό. Κάποιοι φτάνουν να δηλώνουν, χαλαρά, ότι οι αγορές πλήρωσαν ήδη τη ρήξη του ευρώ και, μάλιστα, ότι η έξοδος της Ελλάδας θα ήταν κάτι το θετικό για τη Νομισματική Ένωση. Το θεωρώ παραφροσύνη, ίδια αν όχι μεγαλύτερη από την τύφλωση που επικράτησε κατά την αντιμετώπιση της κρίσης της Lehman Brothers, τον Σεπτέμβριο του 2008», σημείωσε σε ό,τι αφορά τη στάση της Γερμανίας.
Σύμφωνα με τον Στίγκλιτς, «η επίγνωση ότι το ευρώ δεν είναι ακαταμάχητο θα έβλαπτε ανεπανόρθωτα τόσο την ΕΚΤ όσο και τους ευρωπαίους κυβερνώντες. Με την πρώτη κερδοσκοπική επίθεση τα επιτόκια των ευρωπαϊκών ομολόγων θα εκτοξεύονταν σε δυσθεώρητα επίπεδα, αρχίζοντας από τις ασθενέστερες χώρες, όπως την Ιταλία».
Όπως σημειώνει «το ότι στην περίπτωση αυτή θα υπάρξει μια επίθεση και μια κρίση σαφώς πιο βαθιά από τις προηγούμενες, είναι αναπόσπαστο στοιχείο των καπιταλιστικών κοινωνιών».
Ειδικά για την Ιταλία ο νομπελίστας οικονομολόγος τονίζει ότι «αυτό που λείπει είναι η ζήτηση, η οποία συνεχίζει να συμπιέζεται από την κατεύθυνση που έχει ακολουθήσει η Γερμανία, με την εμμονή στην λιτότητα».
«Χρόνια δεινών δείχνουν να μην δίδαξαν τίποτα. Ετέθη ο εξωπραγματικός στόχος να πιεσθεί η Ελλάδα να φτάσει σε πρωτογενές πλεόνασμα του 4,5%. Καταλαβαίνεται για τι μιλάμε; Η Ευρώπη έχασε μια δεκαετία και κινδυνεύει σοβαρά να χάσει άλλη μια, όσο συνεχίζει να δηλώνει ικανοποιημένη από μια ανάπτυξη της τάξης του 1%», δήλωσε ο αμερικανός οικονομολόγος σε ό,τι αφορά την Ελλάδα και των προγραμμάτων στήριξης.
«Αν η Ευρώπη δεν δείξει ευελιξία, θα διασπασθεί»
Στην ακαμψία που επιδεικνύει η ΕΕ έναντι των αιτημάτων της Ελλάδας και της Βρετανίας, αναφέρεται ο Γκίντεον Ράχμαν σε άρθρο του στους Financial Times.
Ο Ράχμαν αναφέρει ότι «ο Έλληνας και ο Βρετανός πρωθυπουργός λένε ότι έχουν μία δημοκρατική εντολή στην πατρίδα τους να ζητήσουν αλλαγές στη σχέση των χωρών τους με την Ε.Ε. Και οι δύο ηγέτες έχουν υπολογίσει ότι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι θα προτιμήσουν να ικανοποιήσουν τα αιτήματά τους παρά να διακινδυνεύσουν να δουν την Ελλάδα να φεύγει από το ευρώ ή τη Βρετανία να φεύγει από την Ε.Ε. Αλλά, και ο κ. Τσίπρας και ο κ. Κάμερον πέφτουν σε έναν τοίχο αντίθεσης στην Ευρώπη που θα μπορούσε να τους οδηγήσει σε προορισμούς που θέλουν να αποφύγουν - το Grexit και το Brexit».
Ο αρθρογράφος στην προσπάθειά του να εξηγήσει τα αίτια αυτής της αντίθεσης, σημειώνει: «Είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι αυτή η αποστροφή στην αλλαγή είναι σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητη από τα πλεονεκτήματα των μεταρρυθμίσεων που ζητούνται. Διαφορετικές κυβερνήσεις της Ε.Ε. έχουν διαφορετικές απόψεις για το αν τα ελληνικά ή βρετανικά αιτήματα είναι εύλογα. Υπάρχει κάποια συμπάθεια στη Γαλλία και την Ιταλία για τα ελληνικά επιχειρήματα, ότι τα χρέη της χώρας δεν μπορούν να αποπληρωθούν και ότι η περαιτέρω λιτότητα θα ήταν αναποτελεσματική. Υπάρχει κάποια συμπάθεια στη Βόρεια Ευρώπη για τα βρετανικά επιχειρήματα σχετικά με την κοινωνική πρόνοια και την ενίσχυση του ρόλου των εθνικών κοινοβουλίων. Αλλά, ανεξάρτητα από τα πλεονεκτήματα των ελληνικών και βρετανικών επιχειρημάτων, υπάρχει μία βαθιά απροθυμία να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας μίας βαθιάς μεταρρύθμισης».
Παράλληλα, υπάρχουν τα πολιτικά αίτια: «Τα προβλήματα που προκύπτουν δεν είναι απλά νομικά, είναι και πολιτικά. Η ανησυχία είναι ότι οι παραχωρήσεις που θα γίνουν στους Έλληνες ή στους Βρετανούς θα προκαλούσαν μία αρνητική αντίδραση, με τους Γερμανούς ή Ολλανδούς ψηφοφόρους να αρνούνται μία διαγραφή ελληνικού χρέους ή τους Πολωνούς ψηφοφόρους να εξοργίζονται από την επιβολή περιορισμών στα δικαιώματα των μεταναστών από χώρες της Ε.Ε. Αλλού, η θέα ενός ριζοσπαστικού αριστερού κόμματος, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, ή των ευρωσκεπτικιστών συντηρητικών, όπως οι Tories της Βρετανίας, να αποσπά παραχωρήσεις από την υπόλοιπη Ευρώπη θα μπορούσε να ενισχύσει παρόμοια κόμματα στην Ευρώπη, κάνοντας ακόμη δυσκολότερη τη διαχείριση της Ε.Ε.», σημειώνει.
«Η γερμανική κυβέρνηση λέει εδώ και καιρό ότι η Ευρωζώνη μπορεί να αντέξει μία έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Ενώ η Άγκελα Μέρκελ, η Γερμανίδα καγκελάριος, εξακολουθεί να φαίνεται ότι θέλει πολύ να διατηρήσει την Ελλάδα στο ευρώ για γεωπολιτικούς λόγους, το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, υπό τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, φαίνεται τώρα να κλίνει στο να αφήσει την Ελλάδα να φύγει, πιστεύοντας ότι αυτό θα μπορούσε να έχει θετική επίδραση στις άλλες χώρες - μέλη της Ευρωζώνης», γράφει ο Ράχμαν προσθέτοντας ότι «ανεξάρτητα από το αν θα συμβεί το Grexit, η γερμανική συναίνεση είναι πως το μάθημα από όλη την ελληνική κρίση είναι ότι η Ευρώπη πρέπει να είναι ακόμη λιγότερο ευέλικτη, με την Ευρωζώνη να χρειάζεται αυστηρότερους κανόνες και πιο ισχυρή επιβολή τους, περιλαμβανομένης της αυστηρότερης εποπτείας των εθνικών προϋπολογισμών από τις Βρυξέλλες».
«Η σκληρή γερμανική προσέγγιση βασίζεται σε μία ρεαλιστική εκτίμηση του πόσο δύσκολο θα είναι να περάσουν μεταρρυθμίσεις από την ΕΕ των 28 χωρών - μελών - καθώς και σε μία βαθειά αποστροφή στην οπισθοχώρηση της διαδικασίας ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Αλλά, είναι επίσης και μία ανησυχητική περιγραφή της αδυναμίας της Ευρώπης να ανταποκριθεί σε μεταβαλλόμενες συνθήκες, είτε πρόκειται για τη συρρίκνωση κατά 25% της ελληνικής οικονομίας ή για τη μη αναμενόμενη μετανάστευση εκατομμυρίων ανθρώπων στην ΕΕ. Αυτή η αδυναμία ευελιξίας στις αλλαγές, είναι επικίνδυνη. Μία Ευρώπη που δεν μπορεί να είναι ευέλικτη, είναι πολύ πιθανότερο να διασπασθεί», καταλήγει.
Όπως σημειώνει, ανεξάρτητα από το αν θα συμβεί το Grexit, η γερμανική συναίνεση είναι πως το μάθημα από όλη την ελληνική κρίση είναι ότι η Ευρώπη πρέπει να είναι ακόμη λιγότερο ευέλικτη, με την Ευρωζώνη να χρειάζεται αυστηρότερους κανόνες και πιο ισχυρή επιβολή τους, περιλαμβανομένης της αυστηρότερης εποπτείας των εθνικών προϋπολογισμών από τις Βρυξέλλες.
«Η σκληρή γερμανική προσέγγιση βασίζεται σε μία ρεαλιστική εκτίμηση του πόσο δύσκολο θα είναι να περάσουν μεταρρυθμίσεις από την Ε.Ε. των 28 χωρών – μελών, καθώς και σε μία βαθιά αποστροφή στην οπισθοχώρηση της διαδικασίας ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Αλλά, είναι επίσης και μία ανησυχητική περιγραφή της αδυναμίας της Ευρώπης να ανταποκριθεί σε μεταβαλλόμενες συνθήκες, είτε πρόκειται για τη συρρίκνωση κατά 25% της ελληνικής οικονομίας ή για τη μη αναμενόμενη μετανάστευση εκατομμυρίων ανθρώπων στην Ε.Ε. Αυτή η αδυναμία ευελιξίας στις αλλαγές, είναι επικίνδυνη. Μία Ευρώπη που δεν μπορεί να είναι ευέλικτη, είναι πολύ πιθανότερο να διασπασθεί»., καταλήγει ο Ράχμαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου