Η ΕΡΤ του ποιητή Φανφάρα...

 

Δεν το πολυπίστευα, εδώ που τα λέμε· αλλά περίμενα με κάποια αγωνία να δω τι σόι ΕΡΤ θα φτιάξει η αριστερή διακυβέρνηση. Πόσο εννοούσε δηλαδή όλα όσα έλεγε από τη Μεταπολίτευση και μετά για ένα ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό που θα είναι δημόσιος και όχι κρατικός-κομματικός και θα έχει σκοπό να ενημερώνει και να ψυχαγωγεί όλους. Και τους φίλους και τους εχθρούς.

Περίμενα, αρχικά, να κοπεί μαχαίρι η...
όποια διάθεση των υπουργών και των Καλφαγιάννηδων να παίξουν ρόλο στη νέα πραγματικότητα. Νόμιζα ότι πέρασε η εποχή που θα μπορούσε οποιοσδήποτε να διοικεί ή να διορίζει με το έτσι θέλω. Αντίθετα, θα έπρεπε η ιεραρχία να ξεκινάει από ανοιχτή διαδικασία και οι επιλογές του Δ.Σ. να γίνονται από πρόσωπα «κοινής αποδοχής» που θα τα εγκρίνει το 70% των βουλευτών για συγκεκριμένη θητεία. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι μέσα κι έξω από τα κόμματα, άσχετα αν κανείς δεν τους ψάχνει γιατί δεν βολεύουν.

Περίμενα, επίσης, να γίνουν οι προσλήψεις με καθαρά επαγγελματικά κριτήρια και να στηθούν οι ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί με ιδιωτικοοικονομικές προδιαγραφές ώστε να μπορέσουν να λειτουργήσουν ανταγωνιστικά. Αυτό θα σήμαινε ότι κανένας δεν θα είχε απαίτηση πρόσληψης είτε επειδή διαθέτει προϋπηρεσία στην παλιά ΕΡΤ είτε γιατί έχει μόρια είτε επειδή είναι κολλητός κάποιου είτε επειδή ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ - όπως είπε τις προάλλες ο Στάθης Παναγούλης. Περίμενα, δηλαδή, το πράγμα να ξεκινήσει από την αρχή. Το Δ.Σ. της νέας εταιρείας να προσλάβει τους διευθυντές Τηλεόρασης, Ραδιοφωνίας και Ειδήσεων, αυτοί με τη σειρά τους να στελεχώσουν με τα δικά τους κριτήρια τα νέα Μέσα κι από κει και πέρα ν’ αρχίσουν να παίρνουν τους αναγκαίους, όχι μέσω... ΑΣΕΠ, αλλά με βάση ουσιαστικά προσόντα και με συμβάσεις ενός χρόνου - όσο διαρκεί η ραδιοτηλεοπτική σεζόν. Ετσι ο καθένας θα δοκιμαζόταν, και αν κρινόταν ακατάλληλος θα απομακρυνόταν και στη θέση του θα πήγαινε άλλος.

Περίμενα, με λίγα λόγια, έναν τρόπο λειτουργίας όπως την εποχή του Παν Παν και του Αγγελου Στάγκου, όταν μέχρι το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 υπήρχε (παρά τα προβλήματα δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας και λειτουργίας πολλών) μια ομάδα από αποτελεσματικά άτομα, ιεραρχία με διακριτούς ρόλους, ανεξαρτησία δράσης και δραστηριότητες που έφερναν έσοδα. Οταν ανέλαβα συντονιστής στην ΕΡΑ Σπορ ποτέ και κανείς δεν έκανε την παραμικρή παρέμβαση στη δουλειά μου, παρά τις πιέσεις, όπως κανένας δεν μου ζήτησε να πάρω τον τάδε ή τον δείνα κολλητό του. Αντίθετα, δέχτηκαν τις εισηγήσεις μου και ήρθαν δημοσιογράφοι από την ελεύθερη αγορά, με αποτέλεσμα να φτιαχτεί ένα πρόγραμμα που απέφυγε τις τρικλοποδιές των βολεμένων, απογειώθηκε, ανταγωνίστηκε στα ίσια τα ιδιωτικά αθλητικά ραδιόφωνα κι έφτασε να φέρνει διαφημιστικά έσοδα 5 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο σε μια εταιρεία που είχε μάθει μόνο να ξοδεύει, χωρίς να δίνει λογαριασμό!

Περίμενα να υπάρχει έτοιμο ένα σοβαρό οργανόγραμμα, χωρίς υπερβολικούς άχρηστους-αργόσχολους υπαλλήλους, δημοσιογράφους και παραγωγούς, που ο ένας να βλέπει τσόντα την ώρα της δουλειάς, ο άλλος να έρχεται και να σου λέει... «εγώ είμαι συνδικαλιστής και δεν προλαβαίνω να δουλεύω» κι ο τρίτος να παραγοντίζει κόβοντας βόλτες στους διαδρόμους με ύφος πλανητάρχη, ενώ κανονικά θα έπρεπε να είχε μείνει στο χωριό του επειδή στην πραγματικότητα δεν ήξερε να κάνει τίποτα!

Αυτή τη βδομάδα μάθαμε ότι διευθυντής ειδήσεων αναλαμβάνει ο διευθυντής σύνταξης της «Αυγής»! Πριν ξεκινήσει δηλαδή η άλλη ΕΡΤ, μπήκε η ταφόπλακα. Η νοοτροπία παραμένει ίδια. Οσα διάφοροι είχαν καταγγείλει ως αντιπολίτευση, κάνουν τα ίδια τώρα που έγιναν κυβέρνηση. Η κομματική σαβούρα θα αρχίσει σιγά σιγά να φορτώνεται στο καράβι επειδή έχει αποκτήσει «δικαιώματα» ως «διωκόμενη» της παλιάς κατάστασης.

Σε γενικές γραμμές, αυτό το πράγμα που στήνεται στο ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής αντιγράφει την παλιά αποτυχημένη συνταγή, είναι μία από τα ίδια, κατώτερο των περιστάσεων, είκοσι χρόνια πίσω από τις απαιτήσεις της εποχής και φτιάχτηκε μόνο και μόνο για να βολέψει εκείνους που ήδη άρχισαν να λένε τρίβοντας τα χέρια τους ότι «ένα χιλιοδιακοσαρικάκι θα το παίρνουμε», χωρίς να υπολογίζουν ποιος και κυρίως γιατί θα το πληρώνει...

ΥΓ. Ενα από τα πρώτα βιολιά (και) της νέας ΕΡΤ έχει γνωστό (δι)άσημο ποιητή τύπου Φανφάρα, ο οποίος προορίζεται για καλό πόστο. Μόλις το έμαθε κάποιος από τη σημερινή ΝΕΡΙΤ ζήτησε να του κάνει αφιέρωμα, προφανώς για να πιάσει την απαραίτητη άκρη και στο νέο μαγαζί! Είπατε κάτι;

Νίκος Ασημακόπουλος

efsyn.gr