Αντιλαλούνε οι κριτικές…

Καλά, με τους άσχετους και τους αγράμματους δεν ασχολούμαστε. Αλλά, δεν μπορούμε να αφήσουμε, χωρίς απάντηση, ένα σχόλιο μιας πολύ καλής δημοσιογράφου (και αρθρογράφου στο διαδίκτυο), που παραλληλίζοντας τις αντιδράσεις που είχε ο Σάκης Ρουβάς μ’ εκείνες που είχε ο Μπιθικώτσης, όταν τραγούδησε το «Άξιον Εστί», είπε «τι τραγούδαγε μέχρι τότε ο Μπιθικώτσης; Το "Αντιλαλούνε οι φυλακές"».

Να πούμε πως πρώτον το «Αντιλαλούνε οι φυλακές», είναι του Μάρκου Βαμβακάρη.
Δεύτερον, όταν το ’64 τραγούδησε ο Μπιθικώτσης το «Άξιον Εστί» είχαν προηγηθεί τα έργα του Μίκη «Επιτάφιος» (1960), «Πολιτεία Α» (1961), το «Τραγούδι του νεκρού αδερφού», «Επιφάνια» (1962).

Οι…
αντιδράσεις για τον Μπιθικώτση, είχαν διατυπωθεί για τον «Επιτάφιο», όπου η πρώτη εκτέλεση ήταν με την Νανά Μούσχουρη σε ενορχήστρωση Μάνου Χατζηδάκι και η δεύτερη με τον Μπιθικώτση σε ενορχήστρωση του ίδιου του συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη. Κι αυτή, η δεύτερη, πέρασε στο DNA των Ελλήνων.

Ήδη, από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 είχε τραγουδήσει, κάνοντας ρεκόρ στις πωλήσεις δίσκων το «Γαρύφαλλο στ’ αυτί» (Μάνος Χατζηδάκις), «Τρελοκόριτσο» (δικό του), «Στον Πειραιά συννέφιασε» (Τσιτσάνης) και άλλα, ενώ ήταν αυτός που έκανε επιτυχία μεταξύ 1960 – 1962, τον ύμνο της λαϊκής μουσικής «Φραγκοσυριανή» και έφερε στην επιφάνεια την προσωπικότητα του Μάρκου Βαμβακάρη.

Έτσι για την ιστορία…