Να μην πουν την άποψή τους κι αυτοί;...

Έγινε ό,τι έγινε με την επέμβαση της αστυνομίας στην πρυτανεία. Βγήκαν λοιπόν ορισμένοι κυβερνητικοί το πρωί -π.χ. ο υπουργός Πάνος Σκουρλέτης- και...
είπαν ότι αυτό ήταν ένα δείγμα του τρόπου με τον οποίο η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τα προβλήματα. Ήπια, με ψυχραιμία, χωρίς αστυνομικές ακρότητες και λοιπά. Βγήκαν σε λίγο κάποιοι άλλοι -π.χ. ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Θανάσης Πετράκος- και είπαν ότι ήπια μεν και λοιπά η επέμβαση, αλλά όλα κι όλα: ήταν παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου.
Ωραία. Κι επειδή αυτές οι γραμμές γράφονται πριν από τα δελτία των οχτώ, το πιθανότερο είναι ότι χάνουμε κάτι από τον πλούτο των απόψεων επί του θέματος. Διότι ασφαλώς και δεν κατούρησαν στο πηγάδι κάποιοι από τους επώνυμους πρωταγωνιστές των παραθύρων. Να μην πουν την άποψή τους κι αυτοί; Έτσι που εμείς οι από κάτω, ακούγοντας τους από πάνω, να αποκτήσουμε μια σφαιρική αντίληψη όχι τόσο για το συμβάν στην πρυτανεία όσο για το πνεύμα που πρυτανεύει σε κυβερνητικούς κύκλους, τρίγωνα και τετράγωνα;
Διότι αυτό το πνεύμα είναι το βασικό κέρδος μας τελικώς. Άποψη για το συμβάν, τέτοια ή αποτέτοια, όλο κι έχουμε. Εκείνο που μας λείπει είναι η ενημέρωση για το τι άποψη έχει καθένας από τους από πάνω. Μόλις γίνεται, ας πούμε, κάτι, ο λαός τρέχει εναγωνίως να μάθει: Τι λέει ο Ρουμπής γι' αυτό; Τι λέει ο Κουμπής; Τι λέει ο Ρουμποκομπολογής; Κι αν δεν μάθουμε και δεν αναλύσουμε τα κουμπιά, δεν μπορούμε να ησυχάσουμε. Εξ ου και ευάριθμοι υπουργοί, αναπληρωτές και αξιωματούχοι σπεύδουν να ικανοποιούν τη λαϊκή ζήτηση.
Πλούτος απόψεων, λοιπόν. Ο οποίος, όπως κάθε πλούτος, έχει φυσικά το ισοδύναμό του σε φτώχεια. Διότι με τέτοιο πλούτο απόψεων που κονταροχτυπιούνται δημοσίως εμφανίζεται φτωχή η κυβερνητική συλλογικότητα. Η κυβερνητική συλλογική ευθύνη. Ακόμα και η κυβερνητική σοβαρότητα μοιάζει μερικές φορές με την άπορη κορασίδα του Μποστ. Πλουτίζουμε, θα πείτε, εμείς τις γνώσεις μας. Σωστό. Πλουτίζουν όμως το οπλοστάσιό τους και οι πλούσιοι που θέλουν να γίνουν πλουσιότεροι. Και όχι σε απόψεις.
Συνεπώς, να αποκατασταθεί το πανεπιστημιακό άσυλο. Ναι. Αλλά μήπως πρέπει κάποιοι να φροντίσουν και για το άσυλο των αποκάτω, που κάθε τόσο δέχονται μια κατακεφαλιά από τον άκρατο πλουραλισμό των αποπάνω;


Θανάσης Καρτερός