Βαγγέλης Γιακουμάκης...

Αφού εκφράσω τα συλλυπητήριά μου στην οικογένεια και τους φίλους του Βαγγέλη Γιακουμάκη, θα ήθελα να γράψω δυο λόγια, με αφορμή τον θάνατό του.


Η εικόνα που έχω από τον Βαγγέλη Γιακουμάκη είναι η εικόνα της φωτογραφίας.

Είναι η...
έκφραση του δαρμένου σκύλου.

Είδα και άλλες φωτογραφίες -που τον δείχνουν να χαμογελάει- αλλά νομίζω πως αυτή είναι η εικόνα του.

Υπάρχει ένας στίχος της Λίνας Νικολακοπούλου, που λέει «οι ευαίσθητοι αμύνονται στη ζωή και αργούν». Καμιά φορά, οι ευαίσθητοι βιάζονται.



Η ευαισθησία δεν είναι αδυναμία. Η ευαισθησία είναι δύναμη. Αλλά δεν το ξέρεις, όταν είσαι νέος.

Είναι πολύ εύκολα τα λόγια. Ακόμα πιο εύκολα τα πολλά λόγια.

Το παιδί χάθηκε.

Δεν είμαι αισιόδοξος. Θα χαθούν πολλά παιδιά ακόμα. Ο σκληρός κόσμος γίνεται όλο και πιο σκληρός. Δεν μεγαλώνουμε μέσα σε αγάπη.

Μόνη ασπίδα οι φίλοι. Μοίρα του ανθρώπου οι άνθρωποι.

Αυτά.

pitsirikos