20.3.15

Εμείς έχουμε πολύ δρόμο ακόμα να γίνουμε άνθρωποι...

Γαλακτοκομική, Νομική, ΑΠΘ, Πολυτεχνείο.
Για ξεχωριστούς λόγους, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα βράζουν. Παρατηρώντας τη...
βία να κλιμακώνεται με ραγδαίους ρυθμούς στο χώρο της Παιδείας, απορώ με τα σοκαρισμένα βλέμματα μερικών.

Είναι απίστευτη η βία που βιώνει ο μέσος πολίτης, γιατί να διαφέρει η ζωή ενός φοιτητή; Όλα γύρω μας αγγελικά πλασμένα αλλά κοίτα να δεις προβλήματα η Παιδεία.

Δεν πάμε καλά μου φαίνεται και αρνούμαστε ως συνήθως να δούμε πέρα από τη μύτη μας. Ρίξτα όλα στους κοινούς υπαίτιους, σκούπισε, σφουγγάρισε, τελειώσαμε και πάμε πίσω στον μικρόκοσμο μας.

Θα ήθελα λοιπόν να εκφράσω κάποιες σκέψεις, στο πλαίσιο της ψυχοθεραπείας μου. Οπότε, αν ενοχλήσω κάποιους, ε μην με πάρετε στα σοβαρά. Για τις σοβαρές αναλύσεις συντονιστείτε κάθε μέρα στις 8 σε ένα από τα ιδιωτικά τσοντοκάναλα. Ή στις 7 ή στις 9, σε κάποια κανάλια δεν τηρούν το ιερό πρωτόκολλο. Εγώ θα εκφράσω αυτό που νοιώθω χωρίς περιστροφές και χωρίς απαραίτητα να προσφέρω απαντήσεις στις χιλιάδες ερωτήσεις. Και εγώ τις ερωτήσεις μου θα κάνω και αν κάνω κάπου λάθος, συγχωρέστε με.

6 Φεβρουαρίου 2015, Γιάννενα. Ο 20χρονος φοιτητής, Βαγγέλης Γιακουμάκης, δεν επιστρέφει σπίτι του. Τα υπόλοιπα είναι λίγο-πολύ γνωστά. Ο επίλογος για τον Βαγγέλη γράφεται 38 μέρες αργότερα με τον εντοπισμό του άψυχου σώματος του.
Διαβάστε περισσότερα εδώ...
pitsirikos.net

Δεν υπάρχουν σχόλια: