επέμενε στη θεωρία του ατυχήματος. Στην ίδια γραμμή κινήθηκαν και οι φίλοι του, ο Φινλανδός Κατάινεν και ο Λετονός Ντομπρόφσκι, οι οποίοι δεν βήχουν αν δεν τους δώσει την άδεια ο Σόιμπλε.
Την ίδια μέρα ο εκλεκτός της Γερμανίδας καγκελαρίου, Πολωνός πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, δήλωνε ότι «μια έξοδος της Ελλάδας θα ήταν το δραματικότερο κεφάλαιο σε ολόκληρη την Ιστορία της Ευρωπαϊκής Ενωσης», χαρακτηρίζοντας το σενάριο του ατυχήματος «ανόητο».
Ποιο συμπέρασμα μπορούμε να βγάλουμε; Υπάρχει σοβαρή αντίθεση στο εσωτερικό της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας και οφείλει η ελληνική κυβέρνηση να την αναδείξει, να τη διευρύνει και να την εκμεταλλευτεί ώστε να πετύχει τους στόχους της; Μήπως πρόκειται για το γνωστό παιχνίδι του καλού και κακού μπάτσου, όπου οι ρόλοι είναι μοιρασμένοι εσκεμμένα, αλλά ο στόχος είναι κοινός; Από την Ιστορία ξέρουμε ότι ακόμη και τα πιο συμπαγή συστήματα εξουσίας δεν είναι απρόσβλητα από το μικρόβιο της διαφοροποίησης...
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Τάσου Παππά, πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου