Από την απόφαση του Eurogroup στις 20 Φεβρουαρίου στην επταμερή συνάντηση χθες, χρειάστηκε ένας μήνας για να καταλάβουν οι εταίροι τι είναι και τι θέλει η σημερινή κυβέρνηση.
Χρειάστηκε ένας...
πολύτιμος μήνας για να καταλάβουν πως η κυβέρνηση Τσίπρα δεν είναι η κυβέρνηση Σαμαρά, πως το e-mail Χαρδούβελη υπάρχει μόνον ως παράδειγμα τού ποιες ακριβώς πολιτικές πρέπει να αποφεύγει μια χώρα η οποία βρίσκεται στην κατάσταση που την έφεραν πέντε χρόνια μνημονιακού μονόδρομου, πως η πολιτική εντολή στην Ελλάδα ήταν το ακριβώς αντίθετο και πως, ακόμη και μέσα από συμβιβασμούς, η εντολή παραμένει.
Χρειάστηκε ένας μήνας ώστε να συνειδητοποιήσουν διάφορα κέντρα πως η σημερινή κυβέρνηση δεν επρόκειτο να επιτρέψει τη διολίσθηση στο προηγούμενο καθεστώς με "τεχνικό τρόπο". Χρειάστηκε ένας μήνας για να παραδεχθούν οι Βρυξέλλες πως στην Ελλάδα υπάρχει σοβαρή ανθρωπιστική κρίση, πως η κυβέρνηση έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση να την αντιμετωπίσει και οι εταίροι το χρέος να την αναγνωρίσουν επίσημα και να συμβάλουν στην αναχαίτισή της. Αυτό ακριβώς είναι και η δέσμευση Γιούνκερ για το πρόγραμμα των δύο δισεκατομμυρίων, αλλά και η δημόσια αυτοκριτική παραδοχή Σουλτς πως μια κυβέρνηση δεν μπορεί να μην έχει το δικαίωμα να προσφέρει γεύματα σε παιδιά που πεινάνε.
Από την άλλη, δεν ήταν ένας μήνας χαμένος, η κυβέρνηση δεν κάθησε με σταυρωμένα τα χέρια. Έβαλε μπροστά το πρόγραμμά της με τα νομοσχέδια για την ανθρωπιστική κρίση, τις 100 δόσεις, τις τριγωνικές συναλλαγές, την ΕΡΤ.
Κάθε νομοσχέδιο είναι μια μάχη με το χθες και με τα ερείσματά του που παραμένουν ισχυρά στο κράτος, στην οικονομία, στις διεθνείς σχέσεις, όσο και αν έχουν ηττηθεί και απομονωθεί στην κοινωνία.
avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου