Η επέτειος της 17ης Νοέμβρη έχει συνδεθεί άρρηκτα με τη διεκδίκηση του οράματος για μια καλύτερη ζωή, όπως αυτό εκφράστηκε μέσα από το τρίπτυχο «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία». Σαράντα ένα χρόνια μετά, το κεντρικό σύνθημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου φαντάζει πιο επίκαιρο παρά ποτέ. Κι αυτό γιατί είναι η πρώτη...
–ίσως- φορά που ο απολογισμός της επετείου όχι μόνο δεν καταγράφει πρόοδο σε κανέναν από τους τρεις παραπάνω στόχους, αλλά αντίθετα, αναδεικνύει μια άτακτη υποχώρηση κι ένα σοβαρό έλλειμμα και στους τρεις τομείς, ανάλογο με εκείνο με το οποίο συνδέθηκε, επί δικτατορίας, η εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Η πρωτοφανής πολιτική της σκληρής, όσο και μονόπλευρης λιτότητας που επιβάλλουν τα μνημόνια δοκιμάζει τις αντοχές της ελληνικής κοινωνίας, που σήμερα πλέον βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να δίνει αγώνα επιβίωσης. Με το ένα τρίτο σχεδόν του ενεργού πληθυσμού να έχει χάσει τη δουλειά του, με τους μισούς και παραπάνω νέους να πλήττονται από την ανεργία και με τον υπόλοιπο πληθυσμό να βρίσκεται στο όριο της φτώχειας και να υφίσταται τις συνέπειες τόσο της ύφεσης της οικονομίας, όσο και της ληστρικής επιδρομής του κράτους, οι Έλληνες αισθανόμαστε πλέον τον τόπο μας να μη μας χωρά.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Γιάννη Μυλόπουλου, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου