23.10.14

Ο Τζίμης Πανούσης με τα κόκκινα μάγουλα!...


Τον Τζιμάκο τον γνώρισα πρώτη φορά το 1989, στα παλιά ιστορικά γραφεία της Minos-Emi, στη Ριζούπολη. Ο αξέχαστος Μάνος Ξυδούς, στέλεχος τότε της εταιρίας μου είπεQ «Έλα να γνωρίσεις τον...
Τζίμη» και εγώ νέος ακόμη στον χώρο της δημοσιογραφίας αλλά ήδη fan του. Δεν έχασα την ευκαιρία. «Τώρα θα γελάσουμε πολύ», έλεγα από μέσα μου μπαίνοντας στο γραφείο του Μάνου, σκεπτόμενος τις ατάκες που θα έβγαιναν από το -ο Θεός να σε φυλάει- στόμα του.
Δυστυχώς για μένα, όταν ο Ξυδούς με σύστησε, ο Τζιμάκος με χαμηλό -για να μην πω ντροπαλό- βλέμμα περιορίστηκε σε ένα «Χαίρομαι πολύ που σας γνωρίζω». Ο διάλογος που ακολούθησε ήταν σύντομος. Οι δικές μου ατάκες; «Είσαι φοβερός στην σκηνή, διαλύεις τα πάντα!» και «είσαι γαμάτος!» έφεραν στα χείλη του Τζίμη μία και μοναδική φράση: «Σας ευχαριστώ πολύ».
«Τι διάολο;», σκέφτηκα. Ο τύπος που περνάει τους πάντες γενεές δεκατέσσερις μου μιλάει στον πληθυντικό; Τι έπαθε;


Δεν είχε πάθει τίποτε. Απλά, εκτός σκηνής ο Τζίμης Πανούσης είναι ένας βαθιά ευγενικός άνθρωπος, τόσο που νομίζεις ότι μπορεί και να σε δουλεύει όταν σου μιλάει στον πληθυντικό.
Τα ίδια με μένα και χειρότερα έπαθε ένας φίλος που τον συνάντησε στο πλοίο για την Πάρο, πριν από αρκετά χρόνια, όταν και πάλι ο Τζίμης χαμήλωσε το βλέμμα στα εγκωμιαστικά σχόλια, χρησιμοποιώντας πάλι τον πληθυντικό. Πέρα από αυτό όμως, η αλήθεια είναι ότι τον ακολουθούν αρκετοί αστικοί μύθοι, όπως αυτός με την φοβερή σκηνή που διαδραματίστηκε σε ένα αστικό λεωφορείο κάποιο χειμωνιάτικο πρωί, στα μέσα της δεκαετίας του ‘80.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ...

Δεν υπάρχουν σχόλια: