Οι λογής Ντινόπουλοι που ανθούν και ευδοκιμούν στους εξουσιαστικούς θώκους είναι το πρότυπο μερικών περίεργων πολιτικών σήμερα. Aπατεωνίσκοι, που...
μόνο θλίψη προκαλούν στην κοινωνία, εννοείται στους εχέφρονες της κοινωνίας, σ' αυτούς που επιμένουν αν και γνωρίζουν ότι είναι μάταιο να θέλουν να ονομάζονται πολίτες.
Εκπλήσσουν, απλώς, με την ευκολία με την οποία ομνύουν στους δημοκρατικούς θεσμούς, στον λαό και λοιπά, ενώ στην πράξη είναι ακριβώς το αντίθετο: ούτε οι θεσμοί τούς ενδιαφέρουν ούτε ο λαός. Με μαεστρία οδηγούν τις πράξεις τους εκμεταλλευόμενοι και τους θεσμούς και τον λαό.
Ακόμη κι εκείνοι που δεν είναι Ντινόπουλοι, τελικά γίνονται, πολύ εύκολα μάλιστα, διότι εάν δεν γίνουν θα εκβραστούν από το σύστημα εξουσίας ή θα απαξιωθούν σαν γραφικοί, ποιητές και λοιπά.
Το ήθος, άρα, δεν χωρεί στο δημοκρατικό μας σύστημα, δεν αντέχει δίπλα στη λύσσα των εξουσιαζόντων να ικανοποιήσουν τα μικρά τους συμφέροντα (και τα μεγάλα βεβαίως, αλλά αυτό είναι μια άλλη, επώδυνη ιστορία).
Μας ενδιαφέρουν εδώ τα μικρά, οι ψιλικατζήδες της πολιτικής, διότι είναι παιχνιδιάρηδες, σκανταλιάρηδες, μικρούληδες· χαριτωμένοι τελικά, αλλά πόσο αποκρουστικοί...
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Γιώργου Σταματόπουλου πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου