Αύριο οι (νέες) ανακοινώσεις για την Αμφίπολη...

Αν και ο καιρός δεν αποτελεί σύμμαχο, οι εργασίες στον τύμβο Καστά συνεχίστηκαν κανονικά, με σκοπό η ανασκαφή να ολοκληρωθεί σύντομα, πράγμα που οι αρμόδιοι πιστεύουν πως... θα γίνει μέσα στο επόμενο δεκαπενθήμερο, όταν δηλαδή θα έχουν αποχωματωθεί όλοι οι θάλαμοι του ταφικού μνημείου. Αύριο Τρίτη οι ανακοινώσεις για τα νέα (τυχόν) ευρήματα. Λόγω του ότι μέχρι χθες δεν υπήρξαν νέα ευρήματα δεν έγινε η ενημέρωση στα ΜΜΕ. Η γενική γραμματέας Λίνα Μενδώνη και η Αννα Παναγιωταρέα είχαν προγραμματίσει να επισκεφθούν τον χώρο σήμερα. Προγραμματισμένη επίσημη ενημέρωση θα γίνει αύριο Τρίτη στις 16:00. Με την εντατική δουλειά τόσων ημερών, τα χώματα έχουν κατέβει πλέον θεαματικά και σε λίγο το δάπεδο θα έχει πλήρως αποκαλυφθεί.
Ο χημικός μηχανικός δρ Νίκος Μπελογιάννης, ο οποίος ήταν επικεφαλής του Κέντρου Λίθου του υπουργείου Πολιτισμού έκανε μια «υπόθεση εργασίας» για την Αμφίπολη και θεωρεί πως μεγάλο ρόλο στην πλήρωση του τάφου με άμμο παίζει η γειτνίασή του με τη λίμνη Κερκινίτιδα, δίπλα στην οποία είχε κατασκευαστεί ο τάφος. «Οπότε οι τυμβωρύχοι μπαινόβγαιναν χωρίς πρόβλημα, ώσπου χτίστηκε, επί Θεοδοσίου Α ή Β ή Ιουστινιανού, ο σφραγιστικός τοίχος μπροστά», αναφέρει στο fractalart.gr. «Το 597, επί αυτοκράτορος Μαυρίκιου, γίνεται σεισμός 6,8 Ρίχτερ με επίκεντρο στους Φιλίππους, που αλλάζει την κοίτη του Στρυμόνα. Ο Στρυμόνας πλημμυρίζει τη λίμνη, ο τάφος βρίσκεται κάτω από το νερό και αρχίζει να μαζεύει μεγάλες ποσότητες άμμου. Ο σφραγιστικός τοίχος άφηνε κενό και δεν εμπόδιζε τα νερά και τις λάσπες», λέει ο Ν. Μπελογιάννης.
«Μεταγενέστεροι τυμβωρύχοι γκρέμισαν πιο ψηλά τον σφραγιστικό τοίχο, αλλά και τον διαχωριστικό πιο μέσα, στο ύψος όπου έφταναν ήδη τα χώματα. Συνεπώς, τα χώματα ακόμη πιο μέσα είναι πολύ λιγότερα, αφού χρειαζόταν να φτάσει πολύ ψηλά η στάθμη της λίμνης. Το 1830 η στάθμη είχε κατεβεί πολύ, ώστε τα νερά να φτάνουν ακριβώς μπροστά στον τάφο και το 1930 η αποξήρανση περιελάμβανε επαναφορά του ποταμού στην αρχαία του κοίτη, οπότε η ξύλινη γέφυρα βρέθηκε ξανά μέσα στο νερό», καταλήγει ο Μπελογιάννης.