13.10.14

Υπουργός Αλαμουντίν...

photo: Nikos Libertas / SOOC 
Μέτρησα περισσότερους δημοσιογράφους και κάμερες στο Μ. Βρετάνια τη Δευτέρα το βράδυ από ό,τι στη Βουλή την Παρασκευή. Χθες ήταν η Αμάλ Αλαμουντίν που έφτασε στο ξενοδοχείο, τις προάλλες ήταν...
η ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Σε οποιοδήποτε σοβαρό κράτος του κόσμου η εικόνα θα ήταν αντίστροφη. Από τη μια, σε λίγες ώρες μπορεί να μην υπήρχε κυβέρνηση κι από την άλλη μια άφιξη μίας -σχεδόν άγνωστης στον μέσο Έλληνα- δικηγόρου, η οποία -όμως- μπήκε απότομα στη ζωή του τηλεθεατή τον τελευταίο καιρό. Δεν χρειάζεται μεγάλη φαντασία για το ποιος μάζεψε όλη τη δόξα.
Το θλιβερό με την όλη υπόθεση δεν είναι η Αλαμουντίν. Είναι μία γοητευτικότατη 36αρα κοσμοπολίτισσα, επιτυχημένη δικηγόρος εξ όσων διαβάζω, η οποία παντρεύτηκε τον πιο διάσημο εργένη (τςςςς, αγαπημένο κλισέ στα μεσημεριανάδικα), ο οποίος δεν αποκλείεται να είναι κυβερνήτης σε κάποια πολιτεία των ΗΠΑ σε λίγα χρόνια (άρχισαν ήδη δημοσιεύματα που τον θέλουν και στον Λευκό Οίκο). Το ήμισυ του απόλυτου ζευγαριού της show biz αυτή τη στιγμή δηλαδή βρίσκεται στην Αθήνα. Κανένα πρόβλημα, τίποτα να προσάψεις.
Το θλιβερό με την όλη υπόθεση δεν είναι ούτε τα media. Είναι τα ίδια που ενώ στους δρόμους υπήρχαν εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητές με την Γιαννάκου υπουργό Παιδείας αυτά ασχολούνταν με τον μικρό Άλεξ στη Βέροια. Τα ίδια που ακόμη και τώρα, Οκτώβρη μήνα, δείχνουν ρεπορτάζ για τη Μύκονο του Αυγούστου την ώρα που στον κόσμο θερίζει ο Εbola κι οι τζιχαντιστές του ISIS. Πολλά προβλήματα, αλλά τι να προσάψεις; Εξάλλου, ζούμε στη χώρα που η έκθεση της ΕΛΣΤΑΤ για τη φτώχεια είναι συμπιεσμένη ανάμεσα σε αρχαίους τάφους κι επιστροφή μαρμάρων. Συνήθισες.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Τάκη Καραγιάννη, ΕΔΩ...

Δεν υπάρχουν σχόλια: