9.9.14

Περί “Αλήθειας” και “Φιλότιμου”…



   Μέχρι τώρα είχαν σμπαραλιάσει έννοιες όπως «πατρίδα», «σωτηρία», «ανάπτυξη», «ελπίδα» κοκ. Όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές φαίνεται ότι αποφάσισαν να...
αποκολοκυνθώσουν λέξεις και έννοιες όπως «αλήθεια» και «φιλότιμο».
   Μάρτυς μας ο κύριος Σαμαράς, ο οποίος κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη Θεσσαλονίκη εμφανίστηκε ως ο αυθεντικότερος πρεσβευτής της Αλήθειας. Της «ακατανίκητης» και «ανελέητης Αλήθειας», όπως δήλωσε…
   Στην ίδια αυτή ομιλία, ο πρωθυπουργός είχε μια ακόμα εξαιρετική έμπνευση: Αποφάσισε να εισάγει στην πολιτική αντιπαράθεση την έννοια «Φιλότιμο»...  
   Θα ‘λεγε κανείς κάλλιο αργά παρά ποτέ. Ποιός μπορεί να έχει αντίρρηση οι πολιτικοί μας ταγοί να ενεργούν με κριτήριο το «φιλότιμο». Με μια διαφορά: Η έννοια «φιλότιμο» υπήρχε στην Ελλάδα και πριν ακόμα ο κ.Σαμαράς την επιλέξει  για να την υποβιβάσει σε πλαστική προεκλογική σημαία.
   Η έννοια «φιλότιμο» υπήρχε, για παράδειγμα, και τότε που ο κ.Σαμαράς όταν ρωτήθηκε να εξηγήσει γιατί πριν γίνει πρωθυπουργός εμφανιζόταν σαν «αντιμνημονιακός», απαντούσε - ενώπιον της Μέρκελ – με εκείνο το περίφημο: «Ουδείς αναμάρτητος»… 
Εν πάση περιπτώσει, από την ΔΕΘ και τη εκεί θεσμοθετημένη πολιτική περατζάδα, ας κρατήσουμε τούτο: Η «Νέα Ελλάδα» για την οποία τόσος λόγος γίνεται, η «Νέα Ελλάδα» που οικοδομείται από τον πρωθυπουργό, από τον κ.Γιακουμάτο, από τον κ.Μητσοτάκη και από τον «δεν είναι δικός μου νόμος ο ΕΝΦΙΑ για να απολογούμαι» κ.Χαρδούβελη, η «Νέα Ελλάδα» που ο κ.Σαμαράς τη χτίζει σε συνεργασία με τον κ.Βενιζέλο και σε διαρκή «διαπραγμάτευση» με την τρόικα, στηρίζεται σε δυο πυλώνες: «Στηρίζεται στην Αλήθεια και στο Φιλότιμο»! Έτσι είπε ο κ.Σαμαράς…
   Με αυτή την ιδιότητα, λοιπόν, του εκπροσώπου της Αλήθειας (και του Φιλότιμου), ο κύριος πρωθυπουργός εκφώνησε τον βαρυσήμαντο λόγο του. Τόσο βαρυσήμανσος, δε, ο λόγος του πρωθυπουργού ώστε φρόντισε να περιέχει 94 φορές τη λέξη «θα». Καθόλου κακή επίδοση για κάποιον που μιλάει στο όνομα της «Αλήθειας» - και του «Φιλότιμου»…

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου, ΕΔΩ...

Δεν υπάρχουν σχόλια: