Οι πιο παλιές αναφορές για τον Ιλισό (ή Ιλισσό ή Ειλισσό) βρίσκονται σε επιγραφές του 5ου αιώνα π.Χ. Ο Ιλισός είναι ο ένας από...
τους δύο ποταμούς της Αθήνας που πηγάζει στις πλαγιές του Υμηττού και καταλήγει στο Φαληρικό όρμο. Στην αρχαιότητα θεωρούνταν ιερός ποταμός. Στις όχθες του πίστευαν πως διέμεναν οι Μούσες προς τιμή των οποίων υπήρχε και βωμός με την ονομασία "βωμός των Ιλισιάδων". Κοντά στο βωμό υπήρχε πλάτανος όπου πήγαινε ο Σωκράτης με τους μαθητές του.
Αλλά αυτά αποτελούν λαμπρό παρελθόν σ’ ένα θλιβερό παρόν.
Παρ’ όλο που το μεγαλύτερο μέρος του είναι πλέον σκεπασμένο, εξακολουθούν να είναι κάποια κομμάτια του ανοιχτά προς το τέλος της διαδρομής του στην Καλλιθέα. Τους χειμωνιάτικους μήνες, όταν καταρρακτώδεις βροχές κάνουν το ποτάμι να φαίνεται πλούσιο και ορμητικό, δυστυχώς, η μπόχα που αναδύεται από τα νερά του γίνεται (ώρες-ώρες) ανυπόφορη. Το ποτάμι, ποτέ (μα ποτέ), δεν γίνεται ειδυλλιακός τόπος, όπως κάποτε σε αλλοτινούς καιρούς.
Και φυσικά στην κατάληξή του στη θάλασσα, στον όρμο του Φαλήρου, ξεβράζονται κάθε είδους αντικείμενα. Μερικά από αυτά βλέπεται στη φωτογραφία που τράβηξα πριν κάποια χρόνια.
Αλλά, αλήθεια…
…πάντοτε έτσι δεν ήταν τα πράγματα; Όταν η κρίση (κοινωνική και οικονομική) φουντώνει Το Ποτάμι ξερνάει μπόχα σαν χαβούζα. Το Ποτάμι (της ζωής) φυσικά…
Φωτογραφία-κείμενο: Άγγελος Καλοδούκας
left.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου