"Να τελειώνουμε με τις πολιτικές λιτότητας"...

Στις Βρυξέλλες θα βρεθεί την Πέμπτη ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιος για την προεδρία της Κομισιόν Α.Τσίπρας, με σκοπό να παρουσιάσει σε συνέδριο της Ευρωπαϊκής Αριστεράς προτάσεις για...
τέλος της καθολικής λιτότητας και την ελάφρυνση των ευρωπαϊκών κοινωνιών από τις συνέπειες του ακριβού και υπερβολικού δανεισμού και την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους.

Το συνέδριο στο οποίο μετέχουν συνδικάτα, οργανισμοί, δεξαμενές σκέψης και ινστιτούτα από τον χώρο της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, ανοίγει ο υπεύθυνος οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ Γ.Μηλιός, ο οποίος παραχώρησε συνέντευξη για τους στόχους της συνδιάσκεψης και τις προτάσεις της Αριστεράς για την οικονομική πολιτική στην Ευρώπη.

Η πολιτική πρόταση του Α.Τσίπρα ως υποψήφιου για την προεδρία της Κομισιόν περιλαμβάνει αναδιάρθρωση του χρέους των κρατών μελών, αλλαγή πολιτικής με έμφαση στην εργασία, αλλαγή της Ευρωπαϊκής Συνθήκης και παρεμβάσεις στην λειτουργία της ΕΚΤ.

Η ΕΚΤ θα πρέπει στο μέλλον να λειτουργεί ως δανειστής τελευταίας ευκαιρίας για τα κράτη και να χαράσσει τη νομισματική πολιτική λαμβάνοντας υπόψιν στόχους για την απασχόληση και την κοινωνική συνοχή - συζήτηση πολύ επίκαιρη καθώς το εκτελεστικό της συμβούλιο πέρασε τους δύο τελευταίους μήνες προσπαθώντας να αναγνωρίσει τον κίνδυνο του αποπληθωρισμού.

Μπορείτε να μας εξηγήσετε το πλαίσιο της πρότασης για το δημόσιο χρέος που φέρνει ο Α.Τσίπρας;

Εμείς θέλουμε να είναι αυτές οι προτάσεις αντικείμενο συζήτησης σε ευρύτερους χώρους, συνδικαλιστικούς, επιστημονικούς, κοινωνικούς πέρα και από το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς γιατί θεωρούμε ότι και το πρόβλημα του χρέους είναι πλέον ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα. Από τα 9,3 τρισ. ευρώ που είναι το συνολικό χρέος των χωρών της ευρωζώνης τα 2,1 είναι στην Ιταλία, πλησιάζουν το 135% του ΑΕΠ, επομένως δεν είναι μόνο ελληνικό πρόβλημα και για εμάς προϋπόθεση για να αντιμετωπιστεί με έναν τρόπο προς όφελος της κοινωνικής συνοχής το δημόσιο χρέος είναι να τελειώνουμε με τις πολιτικές λιτότητας, των περικοπών της εκποίησης των δημόσιων αγαθών κτλ.

Υποτίθεται όμως πως οι πολιτικές που περιγράφετε ήταν αναγκαίες για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των αγορών. Πως θα απαντήσετε σε αυτό;

Εμείς θεωρούμε ότι οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν, οι πολιτικές της λιτότητας ήταν εκείνες οι οποίες οδήγησαν στην αναβαθμολόγηση του χρηματοπιστωτικού κινδύνου και στην απόσυρση της εμπιστοσύνης των αγορών.

Για να πω ένα βασικό παράδειγμα, από τη στιγμή που η ΕΚΤ δεν λειτουργεί ως δανειστής τελευταίας καταφυγής, ως δημιουργός αγοράς τελευταίας καταφυγής, δεν έχει δικαίωμα να δανείζει απευθείας τα κράτη δεν αμοιβαιοποιεί το δημόσιο χρέος, βάζει σε όλες τις κυβερνήσεις μια πίεση που είναι η πίεση μιας ενδεχόμενης χρεοκοπίας.

Ακριβώς για να περάσουνε οι αναδιαρθρώσεις που είναι προς όφελος των πολύ μεγάλων συμφερόντων και όχι της κοινωνικής συνοχής και που αντιμετωπίζουν την εργασία ως κόστος και όχι ως ένα κοινωνικό εταίρο για να μπορέσει να πάει παραπέρα η Ευρώπη και να οικοδομήσει την ανταγωνιστικότητά της πάνω σε κριτήρια τεχνολογίας, συνοχής και αλληλεγγύης, από τη στιγμή που γίνεται αυτό ο χρηματοπιστωτικός κίνδυνος είναι ακόμα μεγαλύτερος.

Πως κρίνετε την ροή πιστώσεων στην πραγματική οικονομία; Οι τράπεζες λειτουργούν ως τράπεζες;

Όχι δεν λειτουργούν ακριβώς για αυτό το λόγο και ιδιαίτερα στις χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο βλέπουμε μια ανισομέρεια στο κόστος του χρήματος και αυτό το θεωρούμε βασική αιτία του χάσματος στην ανταγωνιστικότητα, όχι τόσο το ύψος των μισθών ή το μέγεθος του δημοσίου που ιδιαίτερα στις χώρες που πλήττονται δεν είναι ψηλό, όσο το κόστος του χρήματος που προκύπτει ακριβώς από τη μη αξιοπιστία του δημόσιου χρέους και άρα του δημοσίου και άρα προϋπόθεση για να λυθεί το πρόβλημα είναι να αντιμετωπιστούν από κοινού το ζήτημα της λιτότητας με την αλλαγή πολιτικών και μια διάσκεψη για την αναδιάρθρωση και την διαφορετική αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους σε όλη την Ευρώπη. Οι προτάσεις μας είναι πολλές είναι συγκεκριμένες και αφορούν την κεντρική τράπεζα.

Υπάρχει και κίνδυνος αποπληθωρισμού και επακόλουθης νέας βουτιάς στην ύφεση; Τι πρέπει να κάνει η ΕΚΤ που βρίσκεται αυτές τις μέρες στο επίκεντρο;

Επισημαίνουμε το πρόβλημα του αποπληθωρισμού και επίσης επισημαίνουμε ότι η δημοκρατία στην Ευρώπη πρέπει να επεκταθεί και να αφορά και τον τρόπο λειτουργίας της ΕΚΤ, η ΕΚΤ πρέπει να υπόκειται στον δημόσιο δημοκρατικό έλεγχο και για αυτό γίνονται και συγκεκριμένες προτάσεις για τη σύνδεση των διοικήσεων και των πολιτικών με εκλεγμένα όργανα όπως οι κυβερνήσεις και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Θα προτείνεται άρα και αλλαγή Συνθήκης; Θα συνεργαστείτε ας πούμε με τους σοσιαλιστές προς αυτή την κατεύθυνση;

Θα προτείνουμε την αλλαγή της Ευρωπαϊκής Συνθήκης. Μέχρι στιγμής οι Σοσιαλιστές δεν έχουν δώσει δείγματα γραφής ελπιδοφόρα σε αυτήν την κατεύθυνση. Εφόσον όμως οι συνθήκες αλλάζουν στη βάση συγκεκριμένων προτάσεων θα μπορούσαμε να βρεθούμε με οποιονδήποτε στην υποστήριξη κοινών θέσεων.

Δυστυχώς όμως η πρόβλεψη που μπορούμε να κάνουμε τώρα είναι να μπορέσουμε πιέζοντας μέσω των κοινωνικών κινημάτων και των συνδικάτων να σπρώξουμε τους σοσιαλιστές προς τέτοιες θέσεις, διότι δυστυχώς το τελευταίο διάστημα που υπερβαίνει την δεκαετία βλέπουμε μια σύγκλισή τους με τις συντηρητικές δυνάμεις, το στρατόπεδο του φιλελευθερισμού και όχι το αντίθετο.

Πολλοί όμως αντιτείνουν ότι υπάρχει και ο ηθικός κίνδυνος από την αμοιβαιοποίηση του χρέους; Τι θα απαντήσετε σε αυτούς;

Ο ηθικός κίνδυνος είναι ένα προκάλυμμα για να διαιωνίσεις τις πολιτικές λιτότητας και απέναντι σε αυτό είμαστε ριζικά αντίθετοι. Θεωρούμε ότι μέσα στις ευρωπαϊκές συνθήκες θα πρέπει να ενσωματωθούν κριτήρια άλλου τύπου που θα έχουν να κάνουν με το ανεκτό επίπεδο ανεργίας, με τις βασικές αρχές που υπάρχουν στην ιδρυτική χάρτα της ΕΕ που λέει ότι η Ένωση και οι κυβερνήσεις πρέπει να προωθούν πολιτικές που δεν φέρνουν μερίδα του πληθυσμού στα όρια της φτώχειας, της στέρησης των βασικών αγαθών και υπό αυτή την έννοια δεν μας βρίσκει σύμφωνους αυτή η προβληματική, ίσα ίσα τη θεωρούμε αντίπαλό μας...
real.gr