18.6.13

Kι εγω σου λέω Στέλλα...




Η γυναίκα είχε δακρύσει. Δίπλα της, στο προαύλιο της ΕΡΤ, κάποιοι άλλοι συναδελφοι της, χειροκροτούσαν. Ηταν η ώρα, που...
μάθαιναν πως ανοίγει ξανά η ΕΡΤ.
Η απόφαση δεν είχε ακόμα κυκλοφορήσει, δεν γνώριζαν τους αστερίσκους και τους γρίφους του νομικού κειμένου, αλλά μόνο την είδηση. Η ΕΡΤ ανοίγει.
Ηταν κι άλλοι που δάκρυζαν, από χαρά. Αλλά όσο περνούσε η ώρα κι ακούγαν τις ερμηνείες από τους "ειδικούς" και τους αυτοκλητους συνταγματολόγους και νομομαθείς, τα δάκρυα στέγνωσαν και η ανησυχία διαδέχτηκε τα πρώτα σκιρτήματα χαράς.
Θα ξαναδουλέψουμε όλοι? Και μέχρι πότε? Κι αυτοί που θα ξαναδουλεψουνε, θα ξανααπολυθούνε?
Οι μουσικοί στις θέσεις τους.
O αέρας χάιδευε τα προσωπα. Κι έπαιρνε μαζί του μακριά, μέσα στη ζεστή νύχτα, τις νότες και τα λόγια.
Ευτυχώς, υπάρχουν, πάντα και τα τραγουδια...



Δεν υπάρχουν σχόλια: