Το...
πρωί της 7ης Ιουνίου του 2012, ξύπνησα, σηκώθηκα, έπλυνα το πρόσωπό μου, δεν ξυρίστηκα (τα τελευταία δέκα χρόνια έχω ξυριστεί 5-6 φορές), βγήκα στον κήπο, μάζεψα κηπευτικά και βερίκοκα, έστυψα πορτοκάλια, άλειψα τρεις φρυγανιές με μέλι, έφτιαξα καφέ, άναψα τσιγάρο και άνοιξα το laptop.
Το θέμα που κυριαρχούσε στα social media ήταν η επίθεση του Κασιδιάρη κατά της Λιάνας Κανέλλη και της Ρένας Δούρου.
Αφού είδα το βίντεο, παρατήρησα πως πολλοί χρήστες σχολίαζαν αρνητικά την στάση του Προκόπη Παυλόπουλου, ο οποίος, στη διάρκεια της επίθεσης, έμεινε καρφωμένος στη θέση του και ήταν ανέκφραστος.
Τότε αποφάσισα να γράψω μια δήλωση του Προκόπη Παυλόπουλου για το θέμα, και έγραψα το εξής:
«Δεν σηκώθηκα από την καρέκλα μου, όταν ο Κασιδιάρης επιτέθηκε με μπουνιές στην Λιάνα Κανέλλη, γιατί δεν μπορώ να ελέγξω τη δύναμή μου και φοβήθηκα πως, αν σηκωνόμουν όρθιος, θα τον σκότωνα».
Μετά πήγα για μπάνιο επειδή τα χρόνια της κρίσης δεν κάνω πολλά μπάνια κι αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από το ότι πέρσι μέχρι τις 7 Ιουνίου είχα κάνει μόνο 35 μπάνια, ενώ φέτος έχω κάνει μόνο 44.
Το απογευματάκι, ενώ διάβαζα κάτω από το αρμυρίκι το βιβλίο του Έρικ Χομπσμπάουμ «Συναρπαστικά χρόνια» -και, πιο συγκεκριμένα, το κεφάλαιο «Από τον Φράνκο στον Μπερλουσκόνι»-, χτυπάει το κινητό και είναι ένας φίλος μου.
«Έλα, ρε μαλάκα, τι κάνεις;» «Είμαι στην παραλία, κολύμπησα δυο χιλιόμετρα ελεύθερο και τώρα κάνω διάλειμμα για να κολυμπήσω πρόσθιο» «Ρε συ, κάτι λένε για σένα στην τηλεόραση» «Επιτέλους, καιρός ήταν, ποιο κανάλι, το BBC;»
Κάπου εκεί χάθηκε το σήμα, οπότε δεν έμαθα τι έλεγαν στην τηλεόραση.
Αργότερα, αφού κολύμπησα μερικά χιλιόμετρα ακόμα, επιστρέφω στο σπίτι, τρώω σαν λύκος ένα ταψί γεμιστά που τα έχω φτιάξει με τα χεράκια μου, φτιάχνω καφέ και ανοίγω το laptop.
Άπειρα μέιλ, σχόλια στα social media, οπότε συνειδητοποιώ πως κάποιοι δημοσιογράφοι θεώρησαν αληθινή τη δήλωση Παυλόπουλου που είχα γράψει στο μπλογκ και τον κατηγορούσαν, τον πήραν για να δώσει εξηγήσεις και ο Παυλόπουλος αναγκάστηκε να βγει και να την διαψεύσει.
Αυτό, δε, δεν είχε γίνει μόνο σε ένα κανάλι, ενώ και στο Διαδίκτυο πάρα πολλά ενημερωτικά σάιτ αναδημοσίευαν τη «δήλωση Παυλόπουλου» ως αληθινή.
Καλά, χτυπιόμουν από τα γέλια. Χώνεψα τα γεμιστά μέσα σε πέντε λεπτά.
Εν τω μεταξύ, έχω γράψει ένα σωρό κείμενα τα τελευταία οκτώ χρόνια αλλά ήταν γραφτό τρεις σειρές με μια «δήλωση» Παυλόπουλου να γίνουν το κείμενο με την μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα, και την 7η Ιουνίου του 2012 το μπλογκ να σπάσει το ρεκόρ επισκεψιμότητας.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο διασκεδαστικό από το να κάνεις σκανταλιές και να τσιμπάνε τα καθεστωτικά ΜΜΕ.
Αν και πιο πολύ μου αρέσει που μετά πάω για μπάνιο...
pitsirikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου