25.12.12

Aισιοδοξία στα όρια της ουτοπίας...


Από παρίας των αγορών και του διεθνούς οικονομικού συστήματος, πολύφερνη νύφη για υποψήφιους γαμπρούς [επενδυτές] η Ελλάδα. Οι οίκοι αξιολόγησης μας αναβαθμίζουν, η Μέρκελ και ο Σόιμπλε δεν...

τσιγκουνεύονται τα καλά λόγια, ακόμη και ο ανεκδιήγητος Ρέσλερ επιδαψιλεύει φιλοφρονήσεις σ’ έναν λαό που πριν από μερικούς μήνες χαρακτήριζε ρέμπελο, γερμανικό μέσο ενημέρωσης τιμά τον πρωθυπουργό ως πολιτικό της χρονιάς στην Ευρώπη και μια μεγάλη αμερικανική επενδυτική τράπεζα, η Goldman Sachs, υποστηρίζει ότι μπορεί το ελληνικό ΑΕΠ να αυξηθεί κατά 30%, ίσως και 40%, τα επόμενα δέκα χρόνια, εφόσον τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας.

Κι αυτή η πρόβλεψη, όπως σημειώνεται στην έκθεση, γίνεται με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς!

Από κει που ήμασταν ένα βήμα πριν από την έξοδο από την ΟΝΕ [το διαβόητο Grexit], ξαφνικά γίναμε η χώρα που μπορεί να κάνει ένα θαύμα. Γιατί, θαύμα θα είναι αν καταφέρουμε να αυξήσουμε το ΑΕΠ 40% μέσα σε μια δεκαετία.

Ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας, ο οποίος διαρκώς στέλνει μηνύματα προειδοποίησης να μην εφησυχάζουμε γιατί φοβάται «κοινωνική έκρηξη και αποσταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος», θεωρεί ότι η εκτίμηση της αμερικανικής τράπεζας «είναι αισιόδοξη, αλλά σίγουρα εφικτή», όπως τόνισε στην «Εφ.Συν.».

Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκεται και ο προηγούμενος υπουργός Οικονομικών Φ. Σαχινίδης, ο οποίος μας είπε ότι «παράλογο δεν είναι να συμβεί, το αν είναι και πιθανό, είναι άλλο πράγμα». Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι και οι δύο οφείλουν να είναι αισιόδοξοι. Πείθοντας τους εαυτούς τους για την εγκυρότητα ενός θετικού σεναρίου, θα είναι πιο πειστικοί απέναντι στους πολίτες.

Το ερώτημα είναι αν έχουμε να κάνουμε με μια σφόδρα πιθανολογούμενη κατάσταση, ή με μια προσπάθεια εγχώριων και ξένων κύκλων να δημιουργήσουν τεχνητή ατμόσφαιρα αισιοδοξίας για να κερδίσει χρόνο η κυβέρνηση. Με τη δεύτερη εκδοχή τάσσεται ο Αλέκος Παπαδόπουλος: «Φτιάχνεται ένα κλίμα που θα έχει ζωή μέχρι τον Μάρτιο» είναι η άποψή του.

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και υπεύθυνος του τομέα Ανάπτυξης του κόμματος Γ. Σταθάκης πιστεύει ότι «για να υπάρξει τέτοια αύξηση του ΑΕΠ, πρέπει να συντρέξουν πολλοί λόγοι: να κουρευτεί το χρέος μας κι άλλο και μάλιστα σε σημαντικό ποσοστό, να πάνε όλα καλά στην Ελλάδα, αλλά και στη διεθνή οικονομία.

Τέτοιου τύπου προβλέψεις, πάντως, είναι ριψοκίνδυνες γιατί σε περιόδους ρευστότητας δεν μπορείς να αποκλείσεις την εμφάνιση αστάθμητων παραγόντων. Διαφορετική πολιτική χρειάζεται και εδώ και στην Ευρώπη».

Ο πανεπιστημιακός Θ. Πελαγίδης εκφράζει ζωηρές επιφυλάξεις για το πόσο σοβαρές είναι αυτές οι προβολές στο μέλλον: «Το πρώτο μάθημα που κάνουμε στη μακροοικονομία είναι ότι ουδείς στον κόσμο είναι σε θέση να κάνει ασφαλή πρόβλεψη για το ΑΕΠ. Κλίμα αισιοδοξίας επιχειρούν να κατασκευάσουν μέχρι τις γερμανικές εκλογές» και συμπληρώνει πως «ακόμη κι αν έχουμε μεγάλο συνασπισμό στη Γερμανία το 2013, τα πράγματα για την Ευρώπη και την Ελλάδα δεν θ’ αλλάξουν θεαματικά». Υπογραμμίζει επίσης ότι «όσο εφαρμόζεται αυτή η πολιτική, μην περιμένετε να έχουμε μεγάλη μείωση της ανεργίας».

Πάντως, ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς (όταν ήταν αντιμνημονιακός) είχε πει πως με άλλο μείγμα πολιτικής είναι δυνατόν να πέσει η ανεργία δέκα μονάδες μέσα σε τρία χρόνια. Εξαιρετικά φιλόδοξος -στα όρια της ουτοπίας- στόχος, αν λάβουμε υπόψη μας τις αναλύσεις ειδικών στις εργασιακές σχέσεις (Γ. Κουζής καθηγητής στο Πάντειο) που περιγράφουν το σχήμα ως «μοντέλο άνεργης ανάπτυξης», εννοώντας ότι ακόμη κι αν έχουμε αύξηση στο ΑΕΠ, δεν θα απορροφηθεί η ανεργία σε τέτοιο βαθμό που να μην συνιστά ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια των σύγχρονων κοινωνιών.

Από την άλλη πλευρά, δικαιολογείται η αισιοδοξία της κυβέρνησης ότι θα έρθουν επενδύσεις, αφού η Ελλάδα έκανε αυτά που της ζητούσαν οι δανειστές; Ο πρώην υπουργός Οικονομικών και καθηγητής πανεπιστημίου Ν. Χριστοδουλάκης επισημαίνει πως «το ΔΝΤ από το 2010 και μετά προέβλεπε κάθε χρόνο σταθερά αύξηση της ανάπτυξης. Την είδατε εσείς; Εγώ όχι».

Φως στο τούνελ γρήγορα δεν βλέπει ούτε ο καθηγητής του Cambridge Χα Τζουν Τσανγκ, συγγραφέας του βιβλίου «23 αλήθειες που δεν μας λένε για τον καπιταλισμό» («Καστανιώτης»):

«Με δεδομένες τις πολιτικές που ακολουθούνται, δεν νομίζω πως θα υπάρξει βελτίωση σύντομα. Η κρίση της ευρωζώνης ξεκίνησε από τραπεζική και μετατράπηκε σε δημοσιονομική, την οποία καπηλεύτηκαν ώστε να καταστρέψουν το κράτος πρόνοιας. Οι κυβερνήσεις επιχειρούν να ξαναγράψουν το κοινωνικό συμβόλαιο στην Ευρώπη χωρίς να το θέσουν υπό διαβούλευση» («Αυγή», 23.12.2012).


Τάσος Παππάς

Δεν υπάρχουν σχόλια: