Μικρή σημασία έχει αν το νόημα των δηλώσεων του Παν. Λαφαζάνη «η κυβέρνηση δεν είναι αυτοσκοπός» και «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει» διαστρεβλώθηκε. Μικρή επίσης αξία έχουν και...
οι διευκρινιστικές και επανορθωτικές δηλώσεις άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για το θέμα που αίφνης ανέκυψε στην (ή για την) Κουμουνδούρου. Ανεξαρτήτως της όποιας, και σίγουρα επικοινωνιακής, ζημίας προκάλεσε στο κόμμα του ο Λαφαζάνης υπάρχουν ορισμένα θέματα ουσίας τα οποία χρήζουν απαντήσεων.
Πρώτον, είναι η κυβέρνηση αυτοσκοπός; Για ένα μικρό και φοβικό κόμμα, σαφέστατα όχι. Η διατύπωση κριτικής και η άσκηση αντιπολίτευσης του αρκούν. Η άρνηση ανάληψης (κυβερνητικών) ευθυνών, από ένα πολιτικό κόμμα που θέλει να αλλάξει την κοινωνία, ιδεολογικά είναι δυσερμήνευτη και μάλλον η εξήγησή της πρέπει να αναζητηθεί στον τομέα της ψυχολογίας. Ένα κόμμα εξουσίας, όπως εμφανίζεται ή θέλει να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί παρά να έχει την διακυβέρνηση στο κέντρο της πολιτικής και των επιδιώξεων του. Ναι, η κυβέρνηση είναι αυτοσκοπός για την αξιωματική αντιπολίτευση. Αν την αποστρέφονται ή τρομάζουν στην ιδέα καλύτερα να σιωπήσουν. Να αποσυρθούν από το προσκήνιο, να παραχωρήσουν τη θέση τους σε κάποιον άλλον για να μην ταλαιπωρούν και τους πολίτες.
Δεύτερον, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ έτοιμος να κυβερνήσει; Αν δεν είναι κοροϊδεύουν το λαό. Δεν μπορεί να έχουν ανεβάσει στα ύψη τη σημαία της κριτικής και της αντιπαράθεσης στις επιλογές και τα πεπραγμένα της κυβερνήσεως και ταυτόχρονα να δηλώνουν «ξέρετε, να φύγει αυτή η κυβέρνηση, αλλά εμείς δεν είμαστε έτοιμοι να την αντικαταστήσουμε». Αν είναι έτσι, ας πάνε σε κα ‘να …γυμναστήριο να προπονηθούν, και όταν νοιώσουν έτοιμοι ας επιστρέψουν στον στίβο και θα δούμε τότε τι θα κάνουμε με δαύτους. Πάντως είναι ανεύθυνο άμα και εγκληματικό να φθείρεις και να αποδομείς μια κυβέρνηση, να διαλαλείς εναλλακτικά σχέδια για τη σωτηρία της χώρας, να σπέρνεις ελπίδα στους δοκιμαζόμενους πολίτες της, και ξαφνικά να συμπεριφέρεσαι όπως ο λαγός στο γνωστό ανέκδοτο με το λιοντάρι: «Ε, λέμε και καμμιά μ@λ@κία να περνάει η ώρα».
Τρίτον, αν σήμερα δεν είσαι έτοιμος να κυβερνήσεις, σημαίνει ότι δεν ήσουν έτοιμος και τον Ιούνιο, στις εκλογές, που διεκδικούσες την κυβέρνηση, και μάλιστα πήρες και διερευνητική εντολή για να την σχηματίσεις. Άρα έλεγες ψέματα και εξαπατούσες το λαό, κάνοντας μάλιστα σόου. Ακόμη χειρότερα, χωρίστηκε η Ελλάδα στα δύο, σε «μνήμονες» και σε «αμνήμονες», και τώρα μαθαίνουμε ότι οι «αμνήμονες» του ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον τους επέλεγε το εκλογικό σώμα, δεν ήταν έτοιμοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Αυτό δεν είναι απλώς αδιανόητο, αλλά αναδρομικά δικαιώνει και την ψήφο των πολιτών, ενώ δημιουργεί αρνητικό προηγούμενο για τον ΣΥΡΙΖΑ και για το μέλλον.
Τέταρτον, η αξιωματική αντιπολίτευση θεωρείται οιονεί κυβέρνηση. Αν δεν είναι έτοιμη να κυβερνήσει και μάλιστα η διακυβέρνηση δεν είναι γι’ αυτήν, όπως δηλώνεται, αυτοσκοπός, τότε καλύτερα να το κλείσουμε το …μαγαζί και να μεταναστεύσουμε. Με μια κυβέρνηση που σήμερα αντιμετωπίζει προβλήματα συνοχής και αύριο ίσως καταρρεύσει εφόσον δεν μπορέσει να υλοποιήσει τα μέτρα που λαμβάνει, και με μια αξιωματική αντιπολίτευση που δηλώνει αδυναμία να πάρει το τιμόνι της χώρας στα χέρια της, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι εταίροι μας να συνεχίσουν το πρόγραμμα δανειοδότησης και την προσπάθεια να βρεθεί λύση στο «ελληνικό πρόβλημα»; Ακόμη χειρότερα: εάν έτσι έχουν τα πράγματα, γιατί να μη διεκδικήσουν -όπως και διεκδικούν- να αναλάβουν οι ίδιοι τη διακυβέρνηση;
Πέμπτον, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει, οι επιπτώσεις στην ψυχολογία του λαού είναι δραματικές. Ασχέτως αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος με τον Αλέξη Τσίπρα και το κόμμα του, οι πολίτες εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην αξιωματική αντιπολίτευση. Είναι γι’ αυτούς αποκούμπι. Αποτελεί την εναλλακτική λύση. Ακόμη και αυτοί που διαφωνούν με τις θέσεις του θα ήθελαν, εάν ήταν μπορετό, να γίνουν αυτά που πρεσβεύει η Κουμουνδούρου. Ποιος ταλαίπωρος δεν θέλει να ξεκουραστεί; Ποιος ασθενής δεν θέλει την υγειά του; Όταν λοιπόν ο Παν. Λαφαζάνης, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της μείζονος αντιπολίτευσης, εμφανίζει το κόμμα του ανέτοιμο ή και απρόθυμο να αναλάβει τις ευθύνες του, παρότι ξεσηκώνει και κινητοποιεί τον κόσμο, οι πολίτες απογοητεύονται και μελαγχολούν. Και φυσικά εκτός από τη ζημία που κάνει στο ΣΥΡΙΖΑ, στρέφει τον κόσμο σε ακραίες φωνές και πρακτικές.
Έκτον, μήπως ο Λαφαζάνης, έστω και από λάθος(;), δεν λέει ψέματα; Μήπως είναι ο …τρελός ή το μικρό παιδί του ΣΥΡΙΖΑ από το οποίο μπορούμε να μάθουμε την αλήθεια; Ενδεχομένως. Όμως, ακόμη κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει, δεν μπορεί να το λένε τα στελέχη του, αφήνουν τους άλλους να του ασκήσουν κριτική, πολεμική και να τον εκθέσουν. Είναι φορές που το περίσσευμα της ειλικρίνειας αποτελεί συμπλήρωμα της ανοησίας. Δεν πιστεύω ότι αυτό χαρακτηρίζει τον Παν. Λαφαζάνη. Είναι αρκετά έμπειρος πολιτικός για να είναι τόσον ειλικρινής, και έξυπνος άνθρωπος για να συμπεριφέρεται όπως ο …λαγός του ανεκδότου.
κείμενο: Φελνίκος
σκίτσο: Έφη Ξένου (ΝΕΑ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου