Ολοι εναντίον όλων στις Βρυξέλλες, όπου με το «καλημέρα» της συνόδου κορυφής φάνηκε πόσο δύσκολη θα είναι αυτή τη φορά η επίτευξη ενός ειλικρινούς συμβιβασμού για τον ευρω-προϋπολογισμό της ερχόμενης επταετίας (2014-2020) – ένα ζήτημα τόσο καυτό για... την ευρωπαϊκή συνοχή που κάνει τη συζήτηση για τη νέα διάσωση (ή μη) της Ελλάδας να μοιάζει με απλή παρωνυχίδα.
Τα «χαρακώματα» είχαν σκαφτεί πολύ πριν ξεκινήσει η σύνοδος, αλλά κανείς δεν περίμενε το συνεχές μπαράζ τελεσιγράφων – με βασικό πρωταγωνιστή τη Βρετανία, που απειλεί ανοιχτά να αποχωρήσει όχι μόνο από την σύνοδο, αλλά ακόμη και από την ίδια την Ενωση, αν δεν εξασφαλίσει μεγάλη έκπτωση στα χρήματα που καλείται να συνεισφέρει στο Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο.
Χτες το απόγευμα, εν μέσω γεύματος εργασίας με άγρια μανιτάρια και φιλέτο ελαφιού, κατέρρευσε και το δεύτερο εναλλακτικό σχέδιο συμφωνίας, μετά τη νέα άρνηση του Βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον να το αποδεχτεί, αν δεν συμφωνηθεί περαιτέρω περικοπή 50 δισ. ευρώ από το συνολικό μπάτζετ τού περίπου 1 τρισ., που ζήτησε αρχικά η Κομισιόν με την υποστήριξη φυσικά των 17 «φτωχών» κρατών τα οποία έχουν λαμβάνειν.
Ομως η «είδηση» βγήκε νωρίτερα, με τη διμερή συνάντηση μεταξύ του Κάμερον και της Ανγκελα Μέρκελ: αν και οι δυο τους απέφυγαν τις ανακοινώσεις, η σύνοδος βούιξε κυριολεκτικά από τις πληροφορίες για «συμφωνία κυρίων» μεταξύ της Γερμανίδας καγκελαρίου και του Βρετανού πρωθυπουργού, που αμφότεροι επιθυμούν – για τους δικούς τους λόγους ο καθένας – έναν «ψαλιδισμένο» προϋπολογισμό.
Σύμφωνα με τον (εμφανώς θορυβημένο) γαλλικό Τύπο, η καγκελάριος τα έχει σπάσει οριστικά με τον Φρανσουά Ολάντ, που δεν δέχεται καμιά μείωση στα κοινοτικά κονδύλια για αγρότες και περιφέρειες, και πραγματοποιεί πλέον στροφή προς το Νησί.
Παρακολουθούμε άραγε τη σύσταση ενός αγγλογερμανικού άξονα, (ακόμη πιο) νεοφιλελεύθερης λιτότητας, στη θέση του …ημιθανούς γαλλογερμανικού; Το σίγουρο είναι ότι η «φράου Νάιν» επανέλαβε και χτες τους δυσοίωνους χρησμούς της για αποτυχία της συνόδου, τονίζοντας πως «οι θέσεις των διαφόρων κρατών παραμένουν πολύ μακρινές» και ότι « ίσως χρειαστεί δεύτερη φάση» στις διαπραγματεύσεις…
Εννοώντας φυσικά τη μετάθεση της συζήτησης για την προσεχή άνοιξη ή ακόμη και το φθινόπωρο του 2013, μετά τις γερμανικές εκλογές.
Να σημειωθεί εδώ ότι όλοι οι πλούσιοι «δορυφόροι» της Γερμανίας, οι χώρες δηλαδή με τη μεγαλύτερη συμβολή στον προϋπολογισμό της Ε.Ε. –Αυστρία, Δανία, Φινλανδία, Ολλανδία και Σουηδία- έχουν ζητήσει περικοπές των δαπανών του προϋπολογισμού, ενώ Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία απειλούν ευθέως ότι θα μπλοκάρουν μια συμφωνία που δεν θα είναι ευνοϊκή για τις αγρίως στριμωγμένες δημοσιονομικά οικονομίες τους: η μεν Ιταλία ζητά να μειωθεί η συμβολή της, ώστε να αντιμετωπίσει την εσωτερική της ύφεση, οι δε ιβηρικές χώρες ζητούν να αυξηθεί η βοήθεια προς αυτές, για να μπορέσουν να δώσουν κάποιες λύσεις στα τεράστια οικονομικά τους προβλήματα.
Αν προστεθεί σε όλα αυτά η (δίκαιη) γκρίνια των κρατών της ανατολικής Ευρώπης, που βλέπουν τα «αναπτυξιακά», υποτίθεται, κοινοτικά κονδύλια προς αυτές να οδηγούνται στην… γκιλοτίνα στο όνομα της δημοσιονομικής εξυγίανσης, εύκολα συνειδητοποιεί κανείς πως τα ρήγματα βαθαίνουν στην ήδη κατακερματισμένη Ένωση δημιουργώντας την αίσθηση μιας κακόφωνης ορχήστρας χωρίς μαέστρο – την αίσθηση ενός οριστικού τέλους εποχής!
Οσο για τη μετέωρη Ελλάδα, έχει μείνει μόνη της στα παρασκήνια να περιμένει σαν τοξικομανής τη δόση που δεν έρχεται, ώστε να μπορέσει να συνεχίσει να απολαμβάνει μαζί με τα άλλα PIIGS το… « ευρωπαϊκό κεκτημένο»: μισθοί Βουλγαρίας, τιμές Βρυξελλών, εξωπραγματική ανεργία, τριτοκοσμικές δημόσιες υπηρεσίες, αβυσσαλέες οικονομικές ανισότητες, και την μπότα του χρέους στο λαιμό όχι μόνο αυτής, αλλά και της επόμενης γενιάς…
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου