Πουργατόριο...

Ο Μητρόπουλος αγιογραφεί την "φωτογενή δημαγωγία του Αλέξη" ...

Πουργατόριο (καθαρτήριο) , λοιπόν. Αλλά, για ποιον; Για τον Αλέξη και τους Συριζαίους, ή για "αγιογράφους" στο στυλ του Δημήτρη Μητρόπουλου;
Ιδού το κείμενο και τα συμπεράσματα δικά σας.


Κορόνες

ΜΑΛΙΣΤΑ. Δεν την πήραμε τη δόση. Ή, τέλος πάντων, δεν την πήραμε με την πρώτη. Ακόμη περισσότερο: ο...

φιλο-ευρωπαϊσμός δεν είναι τυφλοσούρτης. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι λοιπόν σε φάση «σας τα 'λεγα». Ενώ η κυβέρνηση - και μαζί της η χώρα - είναι σε αναμονή. Ή μάλλον συνεχίζει να ψήνεται στο πουργατόριο της ευρωζώνης.
ΔΕΝ χρειάζεται να είναι κανείς εξπέρ στον Δάντη για να ξέρει ότι το πουργατόριο οδηγεί στον Παράδεισο ή στην Κόλαση. Αλλά στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι κατάληξη είναι οι εκλογές ώστε να προκύψει κυβέρνηση - δική τους! - «με νωπή λαϊκή εντολή», σύμφωνα με την κοινότοπη διατύπωση στην οποία προσφεύγει η εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση, όταν αρχίζει να οσφραίνεται το άρωμα της εξουσίας στον αέρα. Μάλιστα. Παράδεισος, Κόλαση ή εκλογές. Παράδεισος θα ήταν η σταθεροποίηση της χώρας, η ομαλοποίηση των συνθηκών ρευστότητας στην αγορά και, έπειτα από μεταρρυθμίσεις, πόνο και υπομονή, η επιστροφή στην ανάπτυξη εκεί γύρω στο τέλος του 2013 και τις αρχές του 2014. Κόλαση θα ήταν η κατάρρευση του προγράμματος με πολιτική αστάθεια και τελικά επιστροφή σε κάποιο εθνικό νόμισμα τύπου νέας δραχμής ή ελληνικού λέβα. Οι εκλογές τι θα ήταν;
ΠΡΙΝ απαντήσουμε θα μπορούσαμε να επισκεφθούμε νοερά το τραπέζι του Eurogroup. Και να τοποθετήσουμε στη θέση τού Γιάννη Στουρνάρα τον υπουργό Οικονομικών μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχει σημασία αν αυτός θα λεγόταν όντως Γιάννης Δραγασάκης και ποιους θα είχε δίπλα του. Περισσότερη σημασία έχει τι θα άλλαζε αν η εξουσία ήταν στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα και αυτών που έχει δίπλα του. Για την ακρίβεια: αν θα άλλαζε κάτι στη διαπραγματευτική θέση της χώρας. Ο Τσίπρας ζητάει αναδιαπραγμάτευση. Και μια πιο επιθετική ελληνική γραμμή που να επιχειρεί να αξιοποιήσει τις μεγάλες διαφορές απόψεων όχι μόνο μεταξύ Γάλλων και Γερμανών ή μεταξύ Γιούνκερ, Ντράγκι, Λαγκάρντ και Σόιμπλε. Αλλά και τις σαφείς διαφορές αντιλήψεων που έχουν πλέον εμφανιστεί στο Βερολίνο.
ΓΙΟΥΡΓΙΑ λοιπόν στη διαπραγμάτευση. Αντί να παίζει η Αθήνα το παιχνίδι της Μέρκελ. Είναι όμως όντως έτσι; Ο μόνος λόγος για τον οποίο η Ελλάδα μπόρεσε να σταθεί στο τραπέζι του Eurogroup είναι γιατί η κυβέρνηση των τριών - με μεγάλο κόστος και αντίσταση του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και όλων εκείνων που κρύβονται πίσω από αυτούς - έκανε όλα όσα έπρεπε να κάνει τους τελευταίους μήνες. Αυτός είναι ο λόγος που τσακώνονται οι Ευρωπαίοι για λογαριασμό μας. Και πάλι αυτοί που θέλουν να μας βοηθήσουν, αυτοί που μας δίνουν δίκιο όχι μόνο για όσα έγιναν τον τελευταίο καιρό αλλά και γιατί το Μνημόνιο είχε λάθη, δεν μπορούν να επικρατήσουν. Γιατί; Διότι η Ευρώπη είναι αυτή που είναι. Εχει και Ολλανδούς και Φινλανδούς και Αυστριακούς και, κυρίως, μια πολύ μεγάλη μερίδα της γερμανικής κοινής γνώμης που μας θεωρεί άσωτους και νούμερα. Η εικόνα αυτή δεν έχει αλλάξει και η φωτογενής δημαγωγία του Αλέξη - για να μη μιλήσει κανείς για γενειοφόρους φυσιογνωμίες τύπου Λαφαζάνη και Φωτόπουλου - την επιβεβαιώνει.
Η πολιτική δεν επιδέχεται υποθετικούς όρους. Αν όμως στο Eurogroup ήταν ένας υπουργός Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί απλώς να θυμόμασταν ξανά ότι ο δρόμος προς την Κόλαση περνάει από εκλογές και είναι στρωμένος με δημαγωγικές κορόνες.


Δημήτρης Μητρόπουλος