17.11.12

Κι η ζωή τραβάει την ανηφόρα...


Μάκης Γεωργίου

Παρασκευή, 17 Νοέμβρη. Τότε.

Με τόσα φλάμπουρα, λάμπει, λάμπει ο ουρανός.

Κραυγές ελευθερίας. Παιδιά 18, 17 χρόνων και μικρότερα ακόμη...
Τα κορμιά τους πάνω στα κάγκελα, μαζί με την επαναστατική φωνή και ψυχή τους.

Κάτω η Χούντα!

Τα συνθήματα μαζί με τους ήχους του Μίκη, τα λόγια του Ρίτσου και τη φωνή του Μπιθικώτση, δονούσαν την ατμόσφαιρα.

Σώπα, όπου να' ναι θα σημάνουν οι καμπάνες.

Η δικτατορία μέτραγε μέρες.

Το τανκ θα πέρναγε πάνω από τα κορμιά τους και όχι από τις ψυχές τους.

Αυτά τα δέντρα δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό...

Ξημέρωνε η αυγή της λευτεριάς.

Οι πραιτοριανοί σε λίγο θα απαρνιόντουσαν τη βία.

Πολυτεχνείο τότε.

Και, σήμερα.

Κι η ζωή, πάντα, τραβάει την ανηφόρα...

crime.gr 

Δεν υπάρχουν σχόλια: