απαραίτητα κονδύλια για να αναγνωριστεί και ο ρόλος της Ελλάδας -και ειδικά της Λήμνου- στη συγκεκριμένη εκστρατεία.
Η έκθεση κατατέθηκε στο πολιτειακό κοινοβούλιο, σε συνεργασία με την Επιτροπή Προετοιμασίας των Εορταστικών Εκδηλώσεων της Καλλίπολης στη Λήμνο από ομάδα Αυστραλών βουλευτών που επισκέφθηκε τον περασμένο Απρίλιο την Ελλάδα.
Επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας ήταν ο ομογενής Εργατικός βουλευτής, Γιάννης Πανταζόπουλος, που, όπως δήλωσε, επισκέφθηκαν συμμαχικά νεκροταφεία, μνημεία, τόπους μαχών και μίλησαν με Έλληνες αξιωματούχους και παράγοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Μετά την επιστροφή του στην Αυστραλία, ετοίμασε μια έκθεση 50 σελίδων όπου αναφέρεται σε συγκεκριμένα ιστορικά στοιχεία και κάνουν σειρά εισηγήσεων προς την πολιτειακή κυβέρνηση αλλά και την Ομοσπονδιακή.
Οι εισηγήσεις δεν αφορούν μόνο τις εορταστικές εκδηλώσεις, αλλά την επέτειο του ANZAC DAY καθώς και τη βελτίωση των εμπορικών σχέσεων Ελλάδας-Αυστραλίας.
Ο κ. Πανταζόπουλος καλεί την ομοσπονδιακή αλλά και την πολιτειακή κυβέρνηση, να φροντίσουν ώστε να ενταχθεί η Ελλάδα στις εορταστικές εκδηλώσεις «μιας και ο ρόλος που διαδραμάτισε ήταν καθοριστικός».
Για την ιστορία να υπενθυμίσουμε ότι το ANZAC, δηλαδή το Αυστραλιανό και Νεοζηλανδέζικο Εκστρατευτικό Σώμα (Australian and New Zealand Army Corps) συγκροτήθηκε το 1914. Παρά το γεγονός ότι ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος δεν απειλούσε άμεσα την εδαφική ακεραιότητα της Αυστραλίας, η τότε κυβέρνηση της χώρας αποφάσισε, ως μέλος της Βρετανικής Κοινοπολιτείας και λόγω συνταγματικής της υποχρέωσης απέναντι στη Μεγάλη Βρετανία, να λάβει μέρος στον πόλεμο. Στην Καλλίπολη θα ήταν η πρώτη φορά που η νεοσύστατη Αυστραλιανή Αυτοκρατορική Δύναμη (AIF), όπως ονομάστηκε η στρατιωτική δύναμη των Αυστραλών που στάλθηκε στην Ευρώπη, θα έπαιρνε μέρος σε πολεμική αναμέτρηση.
Η Λήμνος διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην τότε επιχείρηση. Στις αρχές του 1915 ο Έλληνας πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος, ελπίζοντας ότι η κατάληψη των Δαρδανελλίων θα είχε ως αποτέλεσμα τη διεκδίκηση της Κωνσταντινούπολης, έδωσε την άδεια στη Μεγάλη Βρετανία να χρησιμοποιήσει τη Λήμνο ως ναυτική βάση. Στόχος των συμμαχικών δυνάμεων ήταν να χρησιμοποιήσουν το νησί ως ορμητήριο για την απόβαση στην Καλλίπολη και ως βάση για την εκπαίδευση και την ιατρική περίθαλψη των στρατιωτών.
Στις 4 Μαρτίου 1915 οι πρώτοι ANZACs πάτησαν για πρώτη φορά το πόδι τους σε ελληνική γη. Στις 20 Απριλίου 1915 το λιμάνι του Μούδρου πλημμυρίζει από πολεμικά πλοία των συμμαχικών δυνάμεων των οποίων ο συνολικός αριθμός ανέρχεται στα 200. Ανάμεσα σε αυτά και τα περίφημα για την εποχή τους πλοία-νοσοκομεία «Britannic» και «Aquitania» και το πλοίο HMS London. Ο Τ. Α. Μάιλς γράφει: «Κανένα άλλο λιμάνι του κόσμου εκείνες τις μέρες δεν είχε περισσότερα πλοία απ' αυτό το λιμανάκι της Λήμνου». Έχει έλθει η ώρα της μάχης. Οι Αυστραλονεοζηλανδοί ξεκινούν από την λημνιακή γη το απόγευμα της 24ης Απριλίου για να επιτεθούν στην Καλλίπολη και να ανακτήσουν τον έλεγχο των Στενών από τους Τούρκους.
Οι ANZACs αποβιβάζονται στους λόφους, βόρεια του όρμου Καμπά Τεπέ, ο οποίος αργότερα πήρε το όνομά τους. Η πρώτη αντεπίθεση των Οθωμανών είναι σφοδρή και τους απωθεί προς την ακτή σε μια λωρίδα της οποίας το βαθύτερο σημείο έφτανε τα 1000 μέτρα από την παραλία. Οι απώλειες και από τις δυο πλευρές είναι μεγάλες. Ενώ οι σύμμαχοι αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο ακρωτήριο Έλλη, οι ANZACs κατορθώνουν να διασπάσουν τις γραμμές των Τούρκων και να προχωρήσουν προς το ύψωμα Τσουνούκ Μπαΐρ. Όμως εκεί βρίσκονται αντιμέτωποι με το διοικητή της 19ης Οθωμανικής Μεραρχίας, τον 34χρονο Μουσταφά Κεμάλ, ο οποίος καταφέρνει να φθάσει πρώτος στο ύψωμα και να ανακόψει την πορεία τους.
Περίπου 2.000 Αυστραλοί βρήκαν τραγικό θάνατο εκείνο το πρωινό. Την ίδια τύχη έχει και την επόμενη μέρα η επίθεση τμημάτων των ANZACs στο ύψωμα Ασί Μπαμπά. Η αποβατική επιχείρηση γρήγορα αποτελματώνεται με την άφιξη οθωμανικών ενισχύσεων και τις μεγάλες απώλειες από όλες τις πλευρές. «Χρειάστηκαν δέκα χρόνια για να παρθεί η Αρχαία Τροία που βρισκόταν στα ίδια Στενά. Τώρα καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να κατακτήσουμε τα Στενά αυτά» παραδέχτηκε ο στρατηγός της συμμαχικής δύναμης, σερ Ίαν Χάμιλτον, μετά την πρώτη μάχη στα Δαρδανέλια.
Από τον Αύγουστο και μετά η Λήμνος καθίσταται κέντρο ιατρικής περίθαλψης, συγκέντρωσης και υποδοχής ενισχύσεων, αρρώστων και τραυματιών, καθώς και σταθμός εφοδιασμού. Κατασκευάζονται αποβάθρες, ένας καλός δρόμος, ένας υποτυπώδης σιδηρόδρομος και οργανώνονται οι μεταφορές - κυρίως μέσω υποζυγίων. Επίσης, χρησιμοποιούνται μεγάλες αντλίες νερού δεδομένου ότι το νερό από τα πηγάδια δεν επαρκεί.
Δύο αυστραλιανά στρατιωτικά νοσοκομεία στήνονται σε τέντες και καλύβες- με εξοπλισμό για την εκτέλεση βασικών ιατρικών επεμβάσεων και ακτινογραφιών. Αυστραλές νοσοκόμες, οι μόνες γυναίκες που υπηρέτησαν στην εκστρατεία της Καλλίπολης, φροντίζουν με αυτοθυσία τους τραυματίες και τους αρρώστους. Περίπου 4.000 Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί στρατιώτες νοσηλεύονται στη Λήμνο με τη συνδρομή 96 Αυστραλών νοσοκόμων.
Όμως, πολλοί πέθαναν και θάφτηκαν σε δύο συμμαχικά νεκροταφεία στη Λήμνο στο Πορτιανού και στο Μούδρο. Συνολικά στη Λήμνο είναι θαμμένοι 148 Αυστραλοί και 76 Νεοζηλανδοί στρατιώτες.
Μετά την αποτυχία της απόβασης, οι εναπομείναντες στρατιώτες του ΑΝΖΑΚ μετακινήθηκαν στην Αίγυπτο. Οι τελευταίοι Αυστραλοί αποχώρησαν από τη Λήμνο στις αρχές του 1917.
Παρά την τραγική κατάληξη της εκστρατείας οι Αυστραλοί και οι Νεοζηλανδοί έφυγαν με αγαθές αναμνήσεις από τη Λήμνο, από τις περιποιήσεις και τη συμπεριφορά των κατοίκων. Οι μνήμες αυτές βοήθησαν μεταγενέστερα στην ομαλή ένταξη των Λημνίων μεταναστών στην Αυστραλία. Σε ανάμνηση της ζωής στη Λήμνο, η ονομασία Λήμνος δόθηκε σε προάστιο στην πολιτεία Βικτόρια.
Ένα Αυστραλιανό Μνημείο στην είσοδο του λιμανιού του Μούδρου έχει στηθεί, ως ελάχιστος φόρος τιμής στους «Ήρωες της Λήμνου» και στους ισχυρούς πολιτισμικούς και ιστορικούς δεσμούς μεταξύ της Αυστραλίας και της Ελλάδας. Επίσης, οι δυο δρόμοι που οδηγούν προς τα συμμαχικά νεκροταφεία Μούδρου και Πορτιανού έχουν ονομαστεί «Οδός ΑΝΖΑΚ»....
http://neoskosmos.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου