Από την tsaousa
Επιστρέφοντας από το δικηγόρο για το δεύτερο διαζύγιό μου, ένιωθα πως μια μικροσκοπική κατσαρόλα με κοκκινιστό που κόχλαζε και κοπανούσε το καπάκι της, στεκότανε στην τρύπα του αυτιού μου.
Όχι γιατί ο γάμος για μένα σημαίνει μαγείρεμα.
Πιστεύω ότι η...
κατσαρόλα μου γάμησε το αυτί ως πληρωμένος υπάλληλος του σύμπαντος, για υπενθύμιση.
Υπενθύμιση πως ενώ ξέρω ότι είμαστε πηλός, πάω και παντρεύομαι λες και θα ανακαλύψω το νόημα της ζωής.
Λες και τα δυο αρχίδια που θα βάλω στο κρεβάτι μου, είναι ικανά να με προσγειώσουν στο έδαφος, που δεν έχω καταφέρει να πατήσω ούτε μια ώρα στη ζωή μου και στέκομαι μονίμως πέντε εκατοστά πιο πάνω.
Λες και θα αγαπήσουνε αυτά τα δυο αρχίδια το τομάρι μου, που ούτε εγώ το αγαπάω, αφού μια μέρα θα διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη.
Πώς να αγαπήσεις κάτι που δεν κρατάει για πάντα;
Γιατί να αγαπήσει ο άλλος το τομάρι σου για το οποίο δεν μπορείς να κάνεις τίποτα;
Γιατί να σε αγαπήσει ο άλλος, όταν ξέρει ότι κι εσύ δεν μπορείς να γλιτώσεις το δικό του τομάρι από κανενός είδους θάνατο, συμπεριλαμβανομένου και του αληθινού;
Αυτά μου φώναζε η κατσαρόλα με το κοκκινιστό που κόχλαζε στο αυτί μου.
Το κοκκινιστό μπορεί να ήταν και η καρδιά μου, που έβραζε μέσα σε δάκρυα, ιδρώτες και χυμούς, που παρήχθησαν σε δυο γάμους, κάποιες σχέσεις και κάνα one night stand της πρώτης μου νιότης.
Το μόνο που μου έχει μείνει από όλα αυτά, είναι το σαρκίο μου που ευτυχώς αντέχει ακόμα και αυτό με το οποίο κατουράω και τραβάει δίπλα μου συντρόφους.
Με αυτά τα δυο πράγματα πάω και παντρεύομαι, λες και θα αποκτήσει νόημα το ότι έτυχε να αποκτήσω συνείδηση επάνω στον πλανήτη.
Και δίνω νόημα εγώ στο γάμο, τελικά.
Δυο συναινετικά διαζύγια. Το πρώτο λες και το κατέθεσα για να μπορέσω να αποκτήσω αυτή τη στιγμή και το δεύτερο.
Άφησα τις δουλειές μου, για να βαφτώ, να ντυθώ και να πάω να παντρευτώ, δυο φορές.
Κι άλλες τόσες για να πάω να χωρίσω.
«Σε ένα γάμο που διαλύεται, πάντα φταίνε και οι δυο» μου είπε ο δικηγόρος του. «Κάνουν και οι δυο λάθη» διευκρίνισε.
Βεβαίως, αν δεχτούμε ότι παντρεύονται δυο πράγματα που έχουν πρόσωπο.
Αυτή είναι η ερμηνεία μου στο ότι φταίνε πάντα και οι δυο.
Σε εκείνους που θα πουν ότι δεν είναι πράγματα εκείνοι που παντρεύονται, δεν είναι δυο σαρκία, δυο σκιές, θα πω την άλλη μου ερμηνεία: πάντα ο ένας κάνει λάθη και είναι ο ηθικός αυτουργός για τα λάθη, που θα κάνει στη συνέχεια κι ο άλλος.
Το κακό ποτέ δεν χρειάστηκε δεύτερη ευκαιρία για να συμβεί. Το κακό πυροδοτείται στη στιγμή από εκείνον που θα αρχίσει πρώτος.
Αυτό, για όσους ρομαντικούς πιστεύουν πως ο γάμος γίνεται από ανθρώπους.
Εγώ που πιστεύω ότι γίνεται από δυο πράγματα του αντίθετου φύλου, που ξέρουνε να κλείνουν ραντεβού σε εκκλησία ή δημαρχείο επειδή δεν βελάζουν, συμφωνώ πως η ευθύνη είναι εξίσου μοιρασμένη.
Το γεγονός πως κάποιοι με το διαζύγιο φροντίζουν να διασφαλίσουν και την περιουσία τους σε περίπτωση που ο νόμος έδωσε στον άλλον κάποια δικαιώματα, θα το σχολιάσω επιγραμματικά. Αυτοί δεν πατάνε απλώς καλά τα πόδια τους στη γη, αλλά έχουν μπει ήδη μέσα της.
Η κατσαρόλα συνεχίζει να χτυπάει στο αυτί μου το καπάκι της.
Θεέ μου βοήθα με, όταν με ξαναβρεί ο έρωτας.
Είμαι καλά με την ιδέα πως δεν είμαι τίποτα, μην ξεχαστώ ξανά και αναζητήσω νόημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου